فیلم دیشب در سوهو / Last night in Soho

فیلم دیشب در سوهو (Last Night in Soho)، ساخته ادگار رایت، یک سفر عجیب و غریب به لندن دهه ۶۰ و دنیای مد و موسیقی است که با یک عالمه راز و رمز و حس و حال ترسناک روان شناختی گره خورده.

تاحالا شده دلت برای یه دوران خاص لک بزنه؟ مثلاً دلت بخواد برگردی به دهه ۶۰ لندن، جایی که مد، موسیقی و شور زندگی حسابی جریان داشت؟ خب، دیشب در سوهو دقیقاً قراره تو رو به همین سفر ببره. اما صبر کن! این سفر اونقدرها هم که فکر می کنی، رنگارنگ و دلنشین نیست. ادگار رایت، کارگردان خلاق و صاحب سبکی که با فیلم هایی مثل بیبی راننده و شان می میرد حسابی دلمون رو برده، این بار یه شاهکار دیگه رو روی پرده سینما آورده که مثل هیچ کدوم از کارای قبلیش نیست. دیشب در سوهو یه ترکیبی از ترس روان شناختی، درام، رمزآلود بودن و کلی موسیقی باحال دهه ۶۰ ئه که مو به تنت سیخ می کنه و ذهنتو درگیر نگه می داره.

این مقاله قراره یه راهنمای کامل و جامع برای این فیلم باشه. از اطلاعات کلی و خلاصه داستان (بدون اسپویل البته!) گرفته تا تحلیل عمیق شخصیت ها، سبک کارگردانی ادگار رایت، پیام های پنهان فیلم و حتی حواشی بامزه پشت صحنه. پس اگه عاشق سینما هستی و می خوای دیشب در سوهو رو کالبدشکافی کنی یا تازه می خوای ببینی و دنبال یه راهنمای دست اول می گردی، جای درستی اومدی. آماده یه سفر هیجان انگیز به دل لندن پر رمز و راز دهه ۶۰ هستی؟ بزن بریم!

فیلم دیشب در سوهو چی هست و کی ساختتش؟ (اطلاعات کلی)

قبل از اینکه حسابی وارد جزئیات و قصه های فیلم بشیم، بد نیست یه نگاه کلی بندازیم به شناسنامه دیشب در سوهو تا بدونیم با چی طرفیم. این فیلم یه کار متفاوت از ادگار رایته که سبک خاص خودش رو داره و همیشه با کارهای غیرمنتظره اش ما رو سوپرایز می کنه.

شناسنامه فیلم Last Night in Soho

بیاین یه نگاه سریع به اطلاعات اصلی این فیلم جذاب بندازیم تا یه دید کلی پیدا کنیم:

مشخصه	توضیح
عنوان فارسی	فیلم دیشب در سوهو
عنوان انگلیسی	Last Night in Soho
کارگردان	ادگار رایت (Edgar Wright)
ژانرها	ترسناک روان شناختی، درام، رمزآلود، تریلر، موزیکال
بازیگران اصلی	توماسین مک کنزی، آنیا تیلور-جوی، مت اسمیت، دایانا ریگ، ترنس استامپ
تاریخ اکران	4 سپتامبر 2021 (جشنواره ونیز) / 29 اکتبر 2021 (اکران عمومی)
مدت زمان	116 دقیقه (1 ساعت و 56 دقیقه)
امتیازات (میانگین)	Rotten Tomatoes: 76% (منتقدان)، 90% (مخاطبان) IMDb: 7.1/10 Metacritic: 65/100
بودجه ساخت	تقریباً 43 میلیون دلار
فروش گیشه جهانی	تقریباً 23 میلیون دلار

همونطور که می بینید، فیلم با اینکه از نظر تجاری نتونسته به بودجه اش برسه، اما از نظر منتقدان و تماشاگران امتیازات خوبی گرفته و به خصوص روی راتن تومیتوز حسابی درخشیده. این نشون میده که دیشب در سوهو یه فیلم خاصه که شاید همه پسند نباشه، اما برای اونایی که به دنبال تجربه جدید تو ژانر ترسناک روان شناختی هستن، یه گزینه عالیه.

قصه چی بود؟ (خلاصه داستان بدون اسپویل)

حالا وقتشه یه کمی از داستان فیلم سر در بیاریم، البته بدون اینکه مزه اش رو خراب کنیم و اسپویلش کنیم. دیشب در سوهو قصه یه دختر جوونه که دلش می خواد طراح مد بشه و عشق عجیبی به دهه ۶۰ لندن داره. این قصه از همون اولش آدمو جذب می کنه و کلی هیجان به آدم میده.

شخصیت اصلی ما، یه دختر شهرستانی به اسم الویز ترنر، معروف به الی، که آرزوهای بزرگی تو سرش داره. اون عاشق مد دهه ۶۰ ئه و همین عشق اونو می کشونه به لندن، به شهر بزرگی که همیشه آرزوشو داشته. الی یه جورایی خاصه، چون می تونه به طرز عجیبی به گذشته سفر کنه و خودش رو تو زندگی یه دختر جذاب و پرشور به اسم سندی، که تو دهه ۶۰ زندگی می کرده، ببینه. سندی هم مثل الی آرزوهای بزرگی داشته، مثلاً می خواسته خواننده معروفی بشه.

اوایل، این سفر به گذشته و دیدن زندگی سندی برای الی خیلی جذاب و الهام بخشه. اون حس می کنه یه روح مشترک با سندی داره و حتی ایده های مدش رو از همین رویاها می گیره. اما کم کم، این رویاها رنگ و بوی دیگه ای به خودشون می گیرن. لندن دهه ۶۰ که اولش به نظر یه شهر پر زرق و برق و رویایی میاد، پشت صحنه های تاریک و ترسناکی داره. الی به مرور می فهمه که زندگی سندی اونقدرها هم که اولش فکر می کرده، شیرین نبوده و پر از سختی ها و اتفاقات تلخه. اینجاست که مرز بین واقعیت و رویا برای الی نامعلوم میشه و اون حس می کنه داره تو یه کابوس واقعی غرق میشه. آیا الی می تونه از این کابوس فرار کنه و حقیقت پنهان پشت زندگی سندی رو کشف کنه؟

برویم سراغ اصل ماجرا! (تحلیل کامل داستان با اسپویل)

هشدار اسپویل! اگه فیلمو ندیدی و نمی خوای داستان برات لو بره، این بخش رو نخون! این قسمت پر از جزئیاتیه که کل قصه رو واست باز می کنه.

خب، اگه تا اینجا اومدی، پس آماده ای که تمام رازهای فیلم دیشب در سوهو رو کشف کنی. الی، شخصیت اصلی ما، از همون اول فیلم یه دختریه که با گذشته و ارواح درگیره. مادرش که طراح مد بوده، خودش رو کشته و الی گهگاهی روح مادرشو تو آینه می بینه. این پیش زمینه نشون میده که الی یه آدم معمولیه و برای دیدن چیزهایی که بقیه نمی بینن، آمادگی داره.

رویاهای شیرین، واقعیت های تلخ

وقتی الی از روستای کورن وال به لندن میاد تا تو کالج مد درس بخونه، شهر بزرگ و پر هیاهوی لندن براش یه دنیای جدیده. از خوابگاه شلوغ و دوستای پر سر و صدایش خسته میشه و تصمیم می گیره یه اتاق توی محله سوهو اجاره کنه. صاحبخونه یه خانم مسن و مرموزه به اسم خانم کالینز. همینجا نقطه شروع ماجراهای اصلیه. شبا، وقتی الی می خوابه، وارد رویاهای یه دختر بلوند و جذاب به اسم سندی میشه که آرزو داره تو دهه ۶۰ یه خواننده مشهور بشه. سندی تو این رویاها با یه مدیر برنامه کاریزماتیک و مرموز به اسم جک آشنا میشه و به نظر میاد همه چیز داره خوب پیش میره. الی حسابی با این رویاها حال می کنه و ازشون برای طراحی مد الهام می گیره، حتی موهاشو بلوند می کنه و سبک لباس پوشیدنشو عوض می کنه.

سقوط یک رویا

اما این رویاهای شیرین خیلی زود تبدیل به کابوس میشن. الی کم کم می فهمه که جک یه مرد سواستفاده گره که سندی رو مجبور می کنه برای رسیدن به موفقیت، تن به کارهای ناخوشایند بده. سندی مجبور میشه با مردای مختلف رابطه داشته باشه و عملاً وارد دنیای روسپی گری میشه. الی این لحظات دردناک رو تو رویاهاش زندگی می کنه و حس می کنه خودش هم داره این اتفاقات رو تجربه می کنه. اون می بینه که سندی چطور از یه دختر پرشور و امیدوار به یه قربانی شکست خورده تبدیل میشه و تمام آرزوهاش نقش بر آب میشه. اینجاست که مرز بین رویا و واقعیت برای الی محو میشه و اون تو بیداری هم شروع به دیدن ارواح سندی و مردایی می کنه که تو گذشته بهش آسیب رسوندن.

الی در مسیر کشف حقیقت

این رویاها و دیدن ارواح زندگی الی رو مختل می کنه. اون تو کالج دچار مشکل میشه، تو محل کارش حواسش پرت میشه و خواب و خوراک نداره. فکر می کنه جک، سندی رو کشته و حالا باید انتقامشو بگیره. تو این مسیر، با یه مرد مسن تو میخانه ای که کار می کنه، آشنا میشه که فکر می کنه همون جک پیر شده ست. الی حسابی درگیر میشه و حتی کارش به پلیس کشیده میشه، اما کسی حرفاشو باور نمی کنه. تو یه صحنه نفس گیر، الی تو مهمونی هالووین، درحالی که تحت تاثیر ارواح سندی و جک قرار گرفته، سعی می کنه یه نفر رو با قیچی بزنه که خوشبختانه جان (دوستش) جلوشو می گیره. الی کم کم متوجه میشه که داستان پیچیده تر از اونیه که فکر می کرده.

رویارویی نهایی و پایان تلخ و شیرین

نقطه اوج داستان وقتیه که الی با خانم کالینز، صاحبخونه اش، روبرو میشه. خانم کالینز که اولش یه پیرزن مهربون به نظر میاد، فاش می کنه که خودش همون سندی یه! بله، اون سندی که الی تو رویاهاش می دید، نمُرده، بلکه برای انتقام از جک و سایر مردانی که بهش آسیب رسوندن، خودش قاتل شده و جک رو کشته. حالا اون تمام اون مردان رو هم کشته و اجسادشون رو تو دیوارهای خونه اش پنهان کرده. خانم کالینز اعتراف می کنه که خودش هم یه جورایی قربانی بوده، اما راهی رو برای انتقام انتخاب کرده که خیلی وحشتناکه. اون حالا سعی می کنه الی رو هم بکشه تا رازهایش برملا نشه. تو یه صحنه آتش سوزی مهیب، الی با کمک جان، دوستش، جون سالم به در می بره و خانم کالینز تو آتیش میسوزه. در لحظات آخر، سندی به الی میگه که خودش و جان رو نجات بده. در پایان فیلم، الی با الهام از گذشته اش و تجربه تلخی که داشته، طرح های موفقی رو برای مد ارائه میده. اون حالا قوی تر شده و می تونه با روح مادرش و سندی، که تو آینه بهش لبخند میزنن، با آرامش روبرو بشه.

بازیگران و شخصیت ها: کی به کی بود؟

یکی از نقاط قوت دیشب در سوهو، بازی های درخشان بازیگراشه. هر کدوم از اونا تونستن یه شخصیت پیچیده رو به بهترین شکل ممکن به تصویر بکشن و حسابی ما رو درگیر داستان کنن. بیاین یه نگاهی بندازیم به بازیگران اصلی و نقش هایی که ایفا کردن.

توماسین مک کنزی در نقش الی: دختری با رویاهای بزرگ

توماسین مک کنزی نقش الی ترنر رو بازی می کنه، یه دختر ساده و آسیب پذیر که از یه شهر کوچیک میاد به لندن با آرزوهای بزرگ تو سرش. الی یه جورایی مثل یه بوم نقاشی سفید می مونه که قراره رنگ های لندن دهه ۶۰ و گذشته سندی روش نقاشی بشه. توماسین تونسته این آسیب پذیری و در عین حال کنجکاوی الی رو به خوبی نشون بده. اون همونقدر که معصوم و رویاپردازه، همونقدر هم شجاع میشه تا حقیقتو کشف کنه. بازی توماسین یه جورایی ما رو یاد فیلم های قدیمی میندازه، یه حس خاص و نوستالژیک داره که خیلی به فضای فیلم میاد.

آنیا تیلور-جوی در نقش سندی: از ستاره شدن تا قربانی شدن

آنیا تیلور-جوی، که این روزا حسابی اسمش سر زبوناست، تو نقش سندی واقعاً کولاک کرده. سندی یه ستاره بالقوه، پر از شور و هیجان، که می خواد تو دهه ۶۰ لندن بترکونه. آنیا تونسته این تغییر و تحول شخصیت سندی رو، از یه دختر پر امید و جاه طلب به یه زن آسیب دیده و در نهایت یه انتقام جو، به طرز خیره کننده ای نشون بده. رقص های اونیا، نگاه های مرموزش و اون صدای خاصش، همه و همه باعث شده سندی به یه شخصیت به یاد موندنی تبدیل بشه. واقعاً نمیشه این فیلمو دید و شیفته بازی آنیا تیلور-جوی نشد.

مت اسمیت در نقش جک: مردی جذاب و خطرناک

مت اسمیت تو نقش جک، مدیر برنامه سندی، واقعاً عالیه. جک یه مرد خوش صحبت و به ظاهر جذابه که سندی رو جذب خودش می کنه، اما زیر این ظاهر فریبنده یه شخصیت سواستفاده گر و خطرناک پنهان شده. مت اسمیت تونسته این دوگانگی شخصیت رو به خوبی به تصویر بکشه. اون همونقدر که تو صحنه های اول جذابه، تو صحنه های بعدی چندش آور و ترسناک میشه. حضور مت اسمیت تو این فیلم یه جورایی به فضای کلاسیک و نوآر فیلم اضافه کرده.

دایانا ریگ در نقش خانم کالینز: خداحافظی باشکوه

دایانا ریگ، بازیگر افسانه ای بریتانیایی، تو نقش خانم کالینز، صاحبخونه الی، آخرین حضور سینمایی خودش رو رقم زده و واقعاً هم باشکوه از سینما خداحافظی کرده. نقش اون یه جورایی اولش مبهمه، یه پیرزن مهربون اما مرموز که کم کم تبدیل به یکی از شخصیت های کلیدی و پیچیده فیلم میشه. بازی دایانا ریگ تو این فیلم، یادآور قدرت و ابهت بازیگری کلاسیکه و واقعاً دیدنش لذت بخش بود.

دیگر چهره ها: مکمل های فراموش نشدنی

البته نباید از بقیه بازیگرا هم غافل بشیم. ترنس استامپ در نقش لیندزی (مرد مسن در میخانه) و مایکل آجائو در نقش جان (دوست الی) هم نقش های خودشون رو خیلی خوب ایفا کردن. جان به عنوان تنها نقطه روشن و حامی الی تو اون همه تاریکی، یه نقش مهم داره و ترنس استامپ هم با اون نگاه های مرموز و چهره خاصش، حسابی به فضای پر رمز و راز فیلم کمک کرده.

ادگار رایت: استاد قصه گویی و فضاسازی

اگه از طرفداران سینما باشین، حتماً اسم ادگار رایت رو شنیدین. کارگردانی که سبک خاص خودش رو داره و با هر فیلمش، یه دنیای جدید و متفاوت رو خلق می کنه. تو دیشب در سوهو هم ادگار رایت حسابی امضای خودشو پای کار گذاشته و ما رو شگفت زده کرده.

سبک بصری خاص: رقص نور، رنگ و تدوین

یکی از چیزایی که فیلم های ادگار رایت رو از بقیه جدا می کنه، سبک بصری منحصر به فردشه. تدوین های سریع، کات های ناگهانی، استفاده از آینه ها برای نشون دادن دوگانگی و هویت های موازی، همه و همه امضای رایته. تو دیشب در سوهو، این تکنیک ها به اوج خودشون رسیدن. صحنه هایی که الی و سندی جای هم عوض میشن یا تو آینه ها خودشون رو می بینن، واقعاً خارق العاده ست. استفاده از نور و رنگ هم خیلی هوشمندانه ست؛ لندن دهه ۶۰ با رنگ های پر زرق و برق و نئونی نشون داده میشه که کم کم تبدیل به سایه های تاریک و وحشتناک میشه. این بازی با نور و رنگ، حس و حال فیلم رو چندین برابر قوی تر می کنه.

ادگار رایت همیشه با تدوین های خلاقانه و پرانرژیش شناخته میشه، و دیشب در سوهو هم از این قاعده مستثنا نیست. تدوین های سریع و ریتمیک، به خصوص در صحنه های مواجهه الی با ارواح یا لحظات پرشور سندی در اوایل داستان، باعث میشه فیلم همیشه تازگی و هیجان خودشو حفظ کنه. اون تونسته با این تدوین ها، مرز بین رویا و واقعیت رو محو کنه و مخاطب رو درگیر سردرگمی های الی کنه.

موسیقی: روح دهه ۶۰ در رگ های فیلم

اگه بیبی راننده رو دیده باشید، می دونید که موسیقی چقدر برای ادگار رایت مهمه. تو دیشب در سوهو هم موسیقی یه شخصیت اصلیه. آهنگ های دهه ۶۰ لندن، از جمله آهنگ معروف Downtown پتولا کلارک، نه تنها فضاسازی رو عالی انجام میدن، بلکه خودشون بخشی از روایت داستان میشن. موسیقی، حس نوستالژی، شور و حال اون دوران و حتی تنهایی و ترس رو به مخاطب منتقل می کنه. رایت با انتخاب دقیق آهنگ ها، تونسته یه حس غرق شدن تو زمان رو ایجاد کنه. هر آهنگ انگار یه قطعه از پازل داستانه که سر جای خودش قرار می گیره.

اشارات و ارجاعات: سینمای دهه ۶۰ بریتانیا و بیشتر

ادگار رایت همیشه یه جورایی ادای دین به سینمای کلاسیک رو تو کاراش داره. تو Last Night in Soho، می بینیم که چقدر از فیلم های بریتانیایی دهه ۶۰، به خصوص تریلرهای روان شناختی و نوآر، الهام گرفته. این ارجاعات نه تنها به غنای فیلم اضافه می کنه، بلکه برای علاقه مندان به سینما حسابی جذابیت داره. رایت خودش گفته که از فیلم هایی الهام گرفته که دختری از روستا به لندن میاد و قراره پیشرفت کنه، اما به خاطر تلاش هاش مجازات میشه. این نگاه تاریک به رویاها، یه جورایی امضای این ژانر تو اون دوران بوده.

مقایسه دیشب در سوهو با آثار قبلی رایت، مثل بیبی راننده یا شان می میرد، نشون میده که اون چقدر تو ژانرهای مختلف مهارت داره. درسته که دیشب در سوهو از نظر سبک تدوین و استفاده از موسیقی شباهت هایی به بیبی راننده داره، اما از نظر تم و فضای کلی، یه چیز کاملاً جدیده و رایت رو تو یه مسیر متفاوت نشون میده. این فیلم یه قدم بزرگ برای رایت تو دنیای سینمای ترسناکه و نشون میده که اون فقط یه کارگردان کمدی اکشن نیست.

پیام های عمیق: فیلم دیشب در سوهو چی می خواد بگه؟

دیشب در سوهو فقط یه فیلم ترسناک با جلوه های بصری قشنگ نیست؛ این فیلم پر از پیام های عمیقه که ذهن آدمو درگیر می کنه. ادگار رایت با این فیلم، انگار داره با ما حرف میزنه و ما رو به فکر کردن وادار می کنه. بیاین ببینیم این فیلم چی می خواد بهمون بگه.

نوستالژیِ سمّی: فریب گذشته پر زرق و برق

یکی از مهم ترین پیام های فیلم، هشدار درباره نوستالژی سمی ئه. الی عاشق دهه ۶۰ لندنه، یه دهه پر از مد، موسیقی و آزادی. اما فیلم بهمون نشون میده که این تصویر ایده آل و پر زرق و برق از گذشته، فقط یه روی سکه است. پشت این ظاهر جذاب، واقعیت های تلخ، استثمار، خشونت و رویاهای بر باد رفته پنهان شده. ادگار رایت به خوبی نشون میده که ایده آل سازی گذشته چقدر می تونه خطرناک باشه و ما رو از دیدن واقعیت های تاریک اون دوران غافل کنه. همه چیز اونقدرها هم که تو عکس ها و فیلم های قدیمی می بینیم، گل و بلبل نبوده.

ادگار رایت خودش گفته که فیلم دیشب در سوهو درباره خطر ایده آل سازی بیش از حد گذشته و اینکه چرا این کار اشتباه است، ساخته شده. این فیلم یه جورایی ولنتاین تاریک به لندن دهه ۶۰ ئه.

فمینیسم و استثمار: صدای زنانی که شنیده نشدند

دیشب در سوهو به شدت روی موضوع فمینیسم و استثمار زنان در صنعت سرگرمی، به خصوص در دهه ۶۰، تاکید می کنه. سندی نماد بسیاری از زنانی است که در آن دوران با رویاهای بزرگ وارد این صنعت شدند، اما قربانی مردان قدرتمند و سواستفاده گر شدند. فیلم به زیبایی این چرخه استثمار و نادیده گرفته شدن رویاهای زنان رو به تصویر می کشه. در پایان، حتی انتقام سندی هم به نوعی نشون دهنده اینه که وقتی عدالت اجرا نمیشه، قربانی مجبور میشه خودش دست به کار بشه، حتی اگه راهش تاریک باشه. این فیلم یه جورایی صدای زنانیه که تو اون دوران، تو هیاهوی شهر و صنعت سرگرمی، گم شدن و کسی به حرفشون گوش نداد.

مرز باریک جنون: واقعیت یا خیال؟

سلامت روان و مرز بین واقعیت و خیال هم یه موضوع پررنگ تو فیلمه. الی، که از گذشته مادرش هم آسیب دیده، با ورود به رویاهای سندی، کم کم کنترل واقعیت رو از دست میده. ارواحی که می بینه، صداهایی که می شنوه، همه این ها باعث میشه که تماشاگر هم مثل الی تو شک و تردید غرق بشه. آیا این ها واقعیت دارن یا الی داره دچار توهم میشه؟ فیلم به خوبی این سردرگمی رو به تصویر می کشه و نشون میده که چطور گذشته و تراومای روحی می تونه روی سلامت روان آدم تاثیر بذاره.

سوهو: محله ای با دو روی سکه

لندن، به خصوص محله سوهو، تو این فیلم نقش یه شخصیت رو داره. سوهو، محله ای که هم به خاطر کلاب های شبانه پر زرق و برقش معروفه و هم به خاطر پشت پرده های تاریکش. فیلم به خوبی این دوگانگی رو نشون میده؛ سوهو می تونه هم نماد رویا و فرصت باشه، هم نماد تباهی و استثمار. این محله یه جورایی آینه تمام نمای داستان الی و سندی یه، جایی که رویاها شکل می گیرن و همونجا به خاک سپرده میشن.

پشت صحنه: جادو از کجا می آید؟

یه فیلم عالی فقط به کارگردانی و بازیگری خوب نیاز نداره، بلکه کلی عوامل دیگه پشت صحنه هستن که کمک می کنن تا یه اثر هنری درخشان ساخته بشه. تو دیشب در سوهو، طراحی صحنه، لباس و موسیقی متن واقعاً شاهکارن و به فضاسازی فیلم حسابی کمک کردن.

طراحی صحنه و لباس: بازسازی بی نظیر دهه ۶۰

یکی از جذابیت های اصلی فیلم، بازسازی فوق العاده مد و فضای دهه ۶۰ لندنه. لباس هایی که آنیا تیلور-جوی و توماسین مک کنزی می پوشن، دقیقاً مد اون دوران رو نشون میدن. از لباس های پر زرق و برق و شیک سندی گرفته تا لباس های ساده و روستایی الی که کم کم تبدیل به استایل دهه ۶۰ میشه. این جزئیات تو طراحی لباس و صحنه، کمک می کنه تا مخاطب حسابی تو فضای فیلم غرق بشه و باورش کنه. تیم طراحی صحنه و لباس واقعاً سنگ تموم گذاشتن و یه جورایی ماشین زمان رو واسمون روشن کردن.

خیابان های سوهو، کلاب های شبانه، کافه ها و حتی اتاق الی و سندی، همه و همه با جزئیات دقیق و چشم نوازی بازسازی شدن. این بازسازی نه تنها به فیلم اعتبار میده، بلکه به تقویت حس نوستالژی و البته حس وحشت در صحنه های تاریک تر کمک شایانی می کنه.

موسیقی متن: شاهکار انتخابی

قبلاً هم اشاره کردیم که موسیقی تو این فیلم چقدر مهمه. استیون پرایس علاوه بر ساخت یه موسیقی متن اختصاصی و فاخر، از کلی آهنگ نوستالژیک دهه ۶۰ هم استفاده کرده. آهنگ هایی مثل Downtown که سندی تو فیلم می خونه، یا You’re My World از سیلا بلک و کلی آهنگ دیگه. این آهنگ ها نه تنها فضای فیلم رو پرشور می کنن، بلکه به پیشبرد داستان و نشون دادن احساسات شخصیت ها هم کمک می کنن. ادگار رایت خودش یه کلکسیونر آهنگ های دهه ۶۰ ئه و این عشقش به موسیقی رو میشه تو جای جای فیلم حس کرد. حتی انتخاب آهنگ Happy House از سوزی اند د بنشیز از دهه ۸۰، برای صحنه مهمانی هالووین، نشون دهنده ذوق و سلیقه خاص رایت تو انتخاب موسیقیه.

فیلمبرداری و جلوه های ویژه: اتمسفری وهم آلود

فیلمبرداری دیشب در سوهو واقعاً چشم نوازه. استفاده از آینه ها و بازتاب ها برای نشون دادن هویت های موازی، نورپردازی خاص و ترکیب رنگ ها، همه و همه یه اتمسفر وهم آلود و جذاب رو ایجاد کرده. جلوه های ویژه هم خیلی خوب کار شده و به جای اینکه فیلم رو مصنوعی کنه، به حس ترس و سردرگمی الی اضافه می کنه. صحنه هایی که ارواح مردان ظاهر میشن یا الی با سندی تو آینه جای هم رو عوض می کنن، با استفاده از جلوه های ویژه و کار دوربین حسابی ماهرانه و واقعی از آب دراومده.

فیلم دیشب در سوهو ترسناکه یا نه؟

خیلی ها شاید با شنیدن اسم فیلم دیشب در سوهو فکر کنن با یه فیلم ترسناک کلاسیک طرفن، مثلاً پر از جامپ اسکر (جامپ اسکِر: صحنه های ناگهانی و ترسناک) یا موجودات عجیب و غریب. اما واقعیت اینه که ژانر این فیلم پیچیده تر از این حرفاست.

دیشب در سوهو بیشتر از اینکه یه فیلم ترسناک سنتی باشه، یه تریلر روان شناختی با المان های ترسناکه. یعنی چی؟ یعنی بیشتر روی ترس های درونی، اضطراب، توهم و تعلیق کار می کنه تا اینکه بخواد با ترس های ناگهانی شما رو از جاتون بپرونه. بله، صحنه هایی با حضور ارواح و لحظات دلهره آور تو فیلم هست، اما هدف اصلی این نیست که فقط شما رو بترسونه. هدف اینه که شما رو با شخصیت ها درگیر کنه، مرز بین واقعیت و خیال رو براتون محو کنه و شما رو تو فضای وهم آلود داستان غرق کنه.

پس اگه دنبال یه فیلم با خون و خونریزی و هیولاهای عجیب هستید، شاید این فیلم اون چیزی نباشه که دنبالش هستید. اما اگه عاشق فیلم هایی هستید که شما رو به چالش بکشن، ذهنتون رو درگیر کنن و ترس رو از راه روان شناختی بهتون القا کنن، دیشب در سوهو یه انتخاب فوق العاده ست. این فیلم شما رو به فکر وا می داره و بعد از تموم شدنش تا مدت ها تو ذهنتون باقی می مونه.

بازخوردها: منتقدان و تماشاگران چه گفتند؟

هر فیلمی که اکران میشه، کلی بازخورد مثبت و منفی از منتقدان و تماشاگران می گیره. دیشب در سوهو هم از این قاعده مستثنا نبود. بیاین ببینیم نظر کلی درباره این فیلم چی بود.

نقاط قوت: درخشش کارگردانی و بازیگری

بیشتر منتقدان روی کارگردانی ادگار رایت حسابی مانور دادن و ازش تعریف کردن. سبک بصری خاص، تدوین های خلاقانه و فضاسازی بی نظیرش، تحسین همه رو برانگیخت. بازی بازیگران اصلی، به خصوص آنیا تیلور-جوی و توماسین مک کنزی، هم واقعاً درخشان بود و همه بهش اشاره کردن. طراحی تولید، فیلمبرداری، طراحی صحنه و لباس هم از اون مواردی بود که حسابی امتیاز گرفت و نشون داد که تیم پشت صحنه هم کارشون رو عالی انجام دادن. موسیقی متن فیلم هم که دیگه جای خود داشت و خیلی ها اون رو از نقاط قوت اصلی فیلم می دونستن.

نقاط ضعف: بحث هایی پیرامون فیلمنامه

البته فیلم بدون ضعف هم نبود. بعضی از منتقدان، به خصوص در مورد فیلم نامه و پایان بندی، انتقاداتی داشتن. بعضی ها معتقد بودن که داستان تو نیمه دوم فیلم یه کم سردرگم میشه و پایان بندی هم شاید اونقدر که باید قوی نیست یا یه جورایی قابل پیش بینیه. البته این موضوع بیشتر سلیقه ای بود و همه با این نظر موافق نبودن. مثلاً خیلی از تماشاگران از پایان بندی فیلم راضی بودن و اون رو متفاوت و جسورانه می دونستن.

در مجموع، طبق سایت هایی مثل راتن تومیتوز (Rotten Tomatoes)، Last Night in Soho با اقبال 76% منتقدان و 90% مخاطبان روبرو شد که نشون دهنده بازخوردی کاملاً مثبت و عالی برای این فیلمه. این یعنی با وجود چند تا بحث و جدل کوچیک سر فیلمنامه، کلیت فیلم حسابی تونسته دل تماشاگران و منتقدان رو به دست بیاره.

جوایز و افتخارات: دیشب در سوهو چقدر درخشید؟

با وجود اینکه دیشب در سوهو تو گیشه اونقدر که انتظار می رفت موفق نبود، اما از نظر هنری و جلب نظر داوران جشنواره ها، حسابی درخشید. این فیلم تونست در مجموع ۸۷ بار کاندیدای دریافت جایزه از جشنواره های جهانی و معتبر فیلم بشه و در نهایت موفق به کسب ۱۹ جایزه شد.

این جوایز و نامزدی ها، بیشتر تو بخش های فنی مثل طراحی تولید، طراحی لباس، موسیقی متن و همچنین بازیگری (به خصوص برای آنیا تیلور-جوی) بوده که نشون دهنده کیفیت بالای این بخش هاست. این تعداد جایزه و نامزدی، خودش گواهیه بر اینکه دیشب در سوهو یه فیلم با کیفیته که تونسته نظر مثبت بسیاری از متخصصین سینما رو به خودش جلب کنه و جایگاه خودشو تو سینمای معاصر تثبیت کنه.

چند نکته جالب از دیشب در سوهو که شاید نمی دانستید!

پشت هر فیلم موفقی، کلی داستان و نکته جالب وجود داره که شاید ما ازشون بی خبر باشیم. دیشب در سوهو هم پر از این نکات بامزه و شنیدنیه که می تونه دیدگاهتون رو نسبت به فیلم تغییر بده.

• ایده اولیه فیلم از سال 2007 در ذهن ادگار رایت بوده. اون این ایده رو به عنوان یه ولنتاین تاریک برای لندن و محله سوهو توصیف کرده.
• این فیلم آخرین حضور سینمایی دو بازیگر کهنه کار و محبوب، یعنی دایانا ریگ و مارگارت نولان بود. متاسفانه هر دوی این بازیگران در سال 2020 درگذشتند.
• ادگار رایت ابتدا آنیا تیلور-جوی رو برای نقش الی در نظر گرفته بود، اما بعد از خوندن فیلم نامه، به این نتیجه رسید که اون برای نقش سندی مناسب تره.
• عنوان اولیه فیلم منطقه چراغ قرمز و بعد شب هزار چشم دارد بود، اما در نهایت دیشب در سوهو انتخاب شد. این عنوان از یه تک آهنگ پاپ موفق سال 1968 به همین اسم گرفته شده.
• ادگار رایت و همکار فیلمنامه نویسش، کریستی ویلسون-کنز، دفتری رو تو سوهو اجاره کردن تا بتونن حس و حال و تاریخچه واقعی این محله رو تو فیلمنامه پیاده کنن.
• صحنه های دهه 60 تو فیلم قرار بود بدون دیالوگ یا فقط با موسیقی باشن، اما کریستی ویلسون-کنز پیشنهاد داد که سندی حرف بزنه تا مخاطب بتونه بیشتر باهاش ارتباط برقرار کنه و عاشق شخصیتش بشه.
• آنیا تیلور-جوی برای اجرای آهنگ Downtown پتولا کلارک، چندین نسخه مختلف رو ضبط کرد و گفت که صدای دهه 60 اولین چیزی بود که باعث شد عاشق موسیقی بشه.

اگه دیشب در سوهو رو دوست داشتی، این فیلم ها رو هم ببین!

اگه Last Night in Soho حسابی به دلت نشست و دنبال فیلم هایی با حال و هوای مشابه می گردی، چند تا پیشنهاد برات دارم که حتماً باید به لیست تماشات اضافه کنی. این فیلم ها یا تو ژانر ترسناک روان شناختی هستن، یا فضای نوستالژیک و رازآلودی شبیه به دیشب در سوهو دارن:

• سوسپیریا (Suspiria – 1977 و 2018): این فیلم کلاسیک آرت هوس ترسناک، با فضاسازی منحصر به فرد، رنگ های خیره کننده و تمرکز بر زنانگی و رازهای پنهان، می تونه تجربه ای مشابه از نظر بصری و اتمسفریک رو بهت بده.
• گزارش فرانسوی (The French Dispatch – 2021): اگه عاشق جزئیات بصری، طراحی صحنه و لباس دقیق و داستان گویی منحصر به فرد هستی، این فیلم وس اندرسون می تونه انتخاب خوبی باشه، هرچند ژانرش کاملاً متفاوته.
• بیبی راننده (Baby Driver – 2017): اگه سبک کارگردانی ادگار رایت و استفاده خلاقانه از موسیقی تو فیلم برات جذاب بود، بیبی راننده رو حتماً ببین. این فیلم هم ریتم سریعی داره و موسیقی توش نقش محوری ایفا می کنه.
• برش بادام (The Love Witch – 2016): این فیلم کمدی ترسناک با طراحی تولید خیره کننده و بازسازی نوستالژیک فیلم های دهه 60 میلادی، می تونه حس نوستالژی مشابهی رو ایجاد کنه.
• سرگیجه (Vertigo – 1958): اگه به تریلرهای روان شناختی کلاسیک و پیچش های داستانی علاقه داری، این شاهکار آلفرد هیچکاک رو از دست نده. مضامینی مثل هویت، وسواس و گذشته تو این فیلم هم پررنگه.
• زنی جوان و نویدبخش (Promising Young Woman – 2020): این فیلم هم به بحث فمینیسم و انتقام می پردازه، با سبکی متفاوت و جسورانه. اگه پیام های دیشب در سوهو درباره استثمار زنان برات مهم بود، این فیلم رو هم دوست خواهی داشت.

کجا میشه دیشب در سوهو رو تماشا کرد؟

اگه بعد از خوندن این همه تعریف و تحلیل، حسابی مشتاق شدی که فیلم دیشب در سوهو رو ببینی، نگران نباش! راه های زیادی برای تماشای قانونی این فیلم وجود داره. با یه جستجوی ساده تو اینترنت، می تونی پلتفرم های پخش آنلاین قانونی رو پیدا کنی که این فیلم رو با زیرنویس فارسی یا حتی دوبله ارائه میدن. پلتفرم هایی مثل نتفلیکس، آمازون پرایم یا هولو معمولاً این فیلم ها رو تو آرشیو خودشون دارن. حواست باشه که همیشه از پلتفرم های قانونی استفاده کنی تا هم حق سازندگان فیلم رعایت بشه و هم از تماشای فیلم با کیفیت بالا و بدون دردسر لذت ببری.

حرف آخر: دیشب در سوهو؛ تجربه ای متفاوت و به یادماندنی

خلاصه که دیشب در سوهو (Last Night in Soho) یه فیلم معمولی نیست، یه تجربه ست؛ یه سفر پر پیچ و خم به اعماق تاریک لندن دهه ۶۰ و ذهن یه دختر جوون که تو مرز بین واقعیت و رویا گم میشه. ادگار رایت با این فیلم نشون داده که چقدر تو فضاسازی، کارگردانی و استفاده از موسیقی خلاقه. این فیلم شاید برای همه نباشه و سلیقه خاص خودشو بطلبه، اما اگه به تریلرهای روان شناختی، فضاهای نوستالژیک و فیلم هایی با پیام های عمیق علاقه داری، حتماً باید این فیلمو تو لیستت قرار بدی. با تمام پیچیدگی ها و نقاط قوت و ضعفش، دیشب در سوهو یه اثر به یادماندنیه که تا مدت ها بعد از تماشا، تو ذهنت می مونه و تو رو به فکر فرو می بره. پس خودتو آماده کن و به این سفر هیجان انگیز برو!

شما هم اگه فیلمو دیدین، نظراتتون رو تو بخش کامنت ها با ما در میون بذارین. دوست دارین درباره کدوم جنبه از فیلم بیشتر صحبت کنیم؟