مجسمه خیام در آستراخان روسیه | نماد فرهنگی ایران

مجسمه حکیم عمر خیام در آستراخان روسیه نه فقط یک اثر هنری قشنگ، که نشون دهنده جایگاه ایران تو قلب فرهنگ دنیا و پل ارتباطی محکم بین دو ملت ایرانه. این مجسمه پیام آور صلح، دانش و دوستی از ایران باستان تا روسیه ی امروزیه.

فکرش را بکنید، یک روز صبح از خواب بیدار می شید و می شنوید که تو یه شهر دور، اونم تو دل روسیه، مجسمه یکی از بزرگ ترین دانشمندان و شاعران تاریخ ما، حکیم عمر خیام، نصب شده. خب، این خبر واقعاً هیجان انگیزه، نه؟ مجسمه خیام تو آستراخان روسیه فقط یه تندیس سنگی نیست؛ یه نماده، یه پیام، یه یادآوری از ریشه های عمیق فرهنگی و تاریخی ما که کیلومترها دورتر از خونه مون، تو یه کشور دوست، قد کشیده و به نشونه دوستی و همکاری دو ملت خودنمایی می کنه.

آستراخان، این شهر بندری مهم کنار دریای خزر، حالا میزبان یادگاری از مرد بزرگیه که قرن ها پیش با رباعیات دلنشینش، با علم نجوم و ریاضیات بی نظیرش، مرزهای زمان و مکان رو درنوردید و نام ایران رو تو گوشه گوشه دنیا پرآوازه کرد. این اتفاق، یعنی نصب مجسمه خیام در آستراخان روسیه، بیشتر از اینکه یه خبر ساده فرهنگی باشه، نشونه ای از یه دیپلماسی فرهنگی قویه که ایران داره تو دنیا، به خصوص تو منطقه مهمی مثل حاشیه دریای خزر و روسیه، پیش می بره. انگار خیام بازم سوار بر اسب زمان شده و داره فرهنگ و تمدن غنی ایران رو به قلب اروپا می بره، اونم نه با جنگ و فتح، بلکه با زبان شعر و علم و معرفت.

تو این مقاله می خوایم با هم یه گشتی تو ماجرای این مجسمه بزنیم. از جزئیات مراسم رونمایی بگیرید تا اینکه اصلاً چرا خیام انقدر مهمه و چرا آستراخان برای نصب این نماد انتخاب شد. می خوایم ببینیم این کار چطور می تونه روی روابط ایران و روسیه تأثیر بذاره و چه چشم اندازی برای آینده این دوستی فرهنگی ترسیم می کنه. پس بیاید آماده بشیم برای یه سفر فرهنگی جذاب که نشون می ده چقدر تمدن ما پرباره و چطور می تونه با ملت های دیگه دوست بشه و همکاری کنه.

جزئیات مراسم: از نصب تا رونمایی رسمی

خب، بریم سراغ بخش جذاب ماجرا، یعنی اینکه این مجسمه چطور سر از آستراخان درآورد و مراسم رونمایی اش چه جور بود. همیشه دیدن یه اتفاق فرهنگی بزرگ، اونم وقتی پای اسم و رسم ایران وسط باشه، کلی حال آدمو خوب می کنه. ماجرای نصب مجسمه خیام تو آستراخان هم دقیقاً از همین جنس ماجراهاست.

مکان نصب: جایی که تاریخ و فرهنگ به هم می رسند

مجسمه زیبای حکیم عمر خیام تو یه جای خیلی خوب و باحال نصب شده؛ درست وسط یه میدان و پارک عمومی که جلوی دانشگاه دولتی آستراخان قرار داره. فکرش رو بکنید، هر دانشجویی که از اونجا رد می شه، چشمش به این مجسمه می خوره و ممکنه کنجکاو بشه که این مرد بزرگ کیه و چه کارهایی کرده. این خودش یه راه عالی برای معرفی فرهنگ ایرانه، نه؟

جالب اینجاست که دقیقاً تو همین فضا، یه تندیس دیگه هم هست، تندیس مختومقلی فراغی، شاعر معروف ترکمنستان. این هم جواری خودش یه پیام داره؛ پیام همزیستی فرهنگی و اینکه چطور ملت های مختلف می تونن کنار هم، با احترام به فرهنگ همدیگه، زندگی کنن و هر کدوم نماد خودشون رو داشته باشن. این یعنی فضای فرهنگی آستراخان حسابی پذیرای تنوع و غنای فرهنگیه.

زمان نصب مجسمه تو مرداد ماه اتفاق افتاد. فکرش رو بکنید، تو گرمای مرداد ماه، اما با یه حس و حال گرم تر از دوستی و همکاری بین ایران و روسیه، این مجسمه تو جایگاه خودش قرار گرفت. مراسم رونمایی هم که خب، حتماً دیدنی بوده و کلی شور و هیجان داشته.

چه کسانی آنجا بودند؟ نمایندگانی از دوستی دیرینه

معمولاً تو این جور مراسم ها، آدمای مهمی از دو طرف حضور دارن که نشون می ده چقدر این اتفاق جدی و باارزشه. تو مراسم نصب مجسمه خیام در آستراخان روسیه هم همینطور بود. از طرف ایران، جناب آقای علی محمدی، سرکنسول جمهوری اسلامی ایران تو آستراخان حضور داشتن که خب، حضورشون خیلی مهمه، چون نماینده رسمی کشوره. همچنین رئیس اتاق بازرگانی و صنایع و معادن گیلان هم اونجا بودن که نشون می ده چقدر بخش های مختلف کشورمون دغدغه فرهنگی دارن.

از طرف روسیه هم وزیر روابط بین الملل و اقتصاد خارجی استان آستراخان حضور داشتن که خب، این خودش نشون دهنده اهمیت این موضوع برای روس هاست. علاوه بر این، هنرمند روسی که زحمت ساخت این مجسمه رو کشیده بود هم اونجا حضور داشت تا حاصل دسترنجش رو ببینه و از این اتفاق لذت ببره. حضور همه این عزیزان کنار هم، یه صحنه قشنگ از همکاری و دوستی رو به تصویر می کشید.

نقش آفرینان اصلی: از گیلان تا آستراخان

خب، می رسیم به این سوال که اصلاً ایده این کار از کجا اومد و کی زحمتش رو کشید؟ اینجا باید یه تشکر ویژه کنیم از اتاق بازرگانی گیلان. این اتاق بازرگانی، با همکاری و تو چارچوب توافق هایی که بین ایران و روسیه وجود داره، این پروژه فرهنگی رو به سرانجام رسونده. واقعاً جای تحسین داره که یه نهاد اقتصادی، تا این حد به فکر فرهنگ و دیپلماسی فرهنگی باشه. این نشون می ده که فرهنگ می تونه مثل یه پل، حوزه های مختلف رو به هم وصل کنه.

گیلان، خودش از استان های شمالیه و با آستراخان هم روابط نزدیکی داره، هم از نظر تجاری و هم فرهنگی. پس اینکه اتاق بازرگانی گیلان پیش قدم شده، خیلی هم طبیعی و منطقیه. این جور اقدامات، فقط به معرفی فرهنگ ما کمک نمی کنه، بلکه راه رو برای همکاری های بیشتر اقتصادی و تجاری هم هموار می کنه. یعنی با یه تیر، چند نشون زده شده.

هنر در دل سنگ: ویژگی های مجسمه

تا اینجا در مورد کجا و کی و با کمک کی صحبت کردیم، حالا بریم سراغ خود مجسمه. یه مجسمه خوب باید طوری باشه که هم ابهت شخصیت رو نشون بده و هم زیبایی هنری داشته باشه. با توجه به تصاویر منتشر شده و شناختی که از مجسمه های شخصیت های بزرگ داریم، میشه حدس زد که مجسمه خیام هم با دقت و ظرافت خاصی ساخته شده. احتمالاً جنسش از برنز یا موادی مشابه باشه که هم دوام بالایی داره و هم جلوه باشکوهی به مجسمه می ده.

معمولاً این جور مجسمه ها ابعاد قابل قبولی دارن تا از دور هم دیده بشن و ابهت خاص خودشون رو حفظ کنن. احتمالاً خیام رو تو حالتی نشون می ده که انگار داره به آسمون نگاه می کنه یا قلم به دست داره و تو فکر و خیاله، یا شاید هم یه پیاله یا کتاب دستشه، که هر کدوم نمادی از علم، نجوم، فلسفه و شعر اونه. اینکه هنرمند روسی این مجسمه رو ساخته، خودش یه نکته مهمه، چون نشون می ده که فرهنگ خیام چقدر جهان شموله و چطور می تونه هنرمندای ملت های دیگه رو هم تحت تأثیر قرار بده. این یعنی هنرمند تونسته با روح خیام ارتباط بگیره و اونو تو قالب سنگ یا فلز، به تصویر بکشه.

عمر خیام: دانشمندی فراتر از زمان و مکان

خب، حالا که از جزئیات مراسم رونمایی مجسمه خیام در آستراخان روسیه حرف زدیم، بیاید یه ذره هم در مورد خود حکیم عمر خیام صحبت کنیم. آخه، کی میتونه این مجسمه رو ببینه و کنجکاو نشه که این مرد بزرگ کی بوده و چه گوهری به دنیا تقدیم کرده؟ خیام فقط یه اسم تو کتاب های تاریخ نیست، یه اسطوره ست، یه نبوغه که تو حوزه های مختلف، رد پای پررنگی از خودش به جا گذاشته.

از نیشابور تا جهان: زندگی پر بار حکیم خیام

عمر خیام سال ۴۲۷ شمسی به دنیا اومد، دقیقاً زمانی که ترکان سلجوقی بر بخش های بزرگی از ایران، از جمله خراسان، حکومت می کردن. زادگاهش نیشابور بود، شهری که از قدیم مهد علم و فرهنگ به حساب می اومد و تو دل خودش کلی دانشمند و ادیب پرورده بود. خیام هم از این قاعده مستثنی نبود و تو همین نیشابور، پیش بزرگ ترین استادای زمان خودش، مثل امام موفق نیشابوری، درس خوند. اونقدر درس خوند و یاد گرفت که تو همون اوایل جوونیش، تو کلی از علوم اون زمان، مثل فقه، فلسفه، نجوم، ادبیات و ریاضیات، حسابی ماهر شد و به قول معروف، استاد تمام بود.

فکرش رو بکنید، یه نفر تو اون زمان که امکانات آموزشی و ارتباطی خیلی محدود بود، بتونه تو این همه حوزه به این سطح از تخصص برسه! این نشون می ده که خیام یه ذهن فوق العاده باز و کنجکاو داشته که همیشه دنبال یادگیری و کشف چیزای جدید بوده. همین شخصیت چندبعدی خیام بود که اونو به یه نابغه تبدیل کرد و اسمش رو تو تاریخ جاودانه ساخت.

شاهکارهای جاودانه: میراثی برای تمام نسل ها

حالا می رسیم به شاهکارهایی که خیام از خودش به یادگار گذاشته و اونو تو تمام دنیا معروف کرده. واقعاً دستاوردهاش کم نظیره:

• رباعیات: خب، کیه که اسم خیام رو بشنوه و یاد رباعیات معروفش نیفته؟ این رباعیات کوتاه، اما پرمغز، با یه نگاه عمیق فلسفی به زندگی، مرگ، و هستی، نه تنها دل ایرانی ها رو برده، بلکه به زبان های مختلف دنیا ترجمه شده و تأثیر عظیمی رو ادبیات جهان گذاشته. شعرهای خیام حتی تو کشورهای غربی هم کلی طرفدار پیدا کرده و انگار یه زبان مشترک برای همه آدما شده.
• تقویم جلالی: شاید کمتر کسی بدونه که دقیق ترین تقویم تاریخ بشر، یعنی تقویم جلالی، کار خیامه! اون زمان پادشاهان سلجوقی ازش خواستن که یه تقویم جدید و دقیق تر بسازه و خیام با محاسبات نجومی بی نظیرش، کاری کرد کارستون. تقویم جلالی اونقدر دقیق بود که حتی از تقویم میلادی هم دقیق تره و هنوز هم که هنوزه، ما از همون استفاده می کنیم. این یه شاهکار نجومی واقعی بود که نبوغ خیام رو تو این حوزه نشون می داد.
• دستاوردها تو ریاضیات و جبر: خیام فقط شاعر و منجم نبود، یه ریاضیدان و جبردان حسابی هم بود. اون اولین نفری بود که تو تاریخ ریاضیات، معادله های درجه اول تا سوم رو دسته بندی کرد و راه حل کلی برای اونا، با کمک ترسیمات هندسی و مقاطع مخروطی، ارائه داد. این یه دستاورد خیلی بزرگ بود. درسته که تو اون زمان هنوز عدد منفی رو نمی شناختن و کارش یه سری محدودیت ها داشت، اما چهار قرن بعد، ریاضیدان معروف فرانسوی، رنه دکارت، با اتکا به همین یافته های خیام، اونا رو کامل تر کرد. می بینید؟ تأثیر خیام حتی روی ریاضی دان های بزرگ اروپایی هم بوده!
• سایر آثار: خیام تو حوزه های دیگه ای مثل فلسفه، منطق، و حتی موسیقی هم کارهای باارزشی از خودش به یادگار گذاشته. چیزایی مثل مثلث خیام-پاسکال یا چهارضلعی خیام-ساکری که شاید اسمشون رو کمتر شنیده باشیم، اما نشون می ده که این مرد چقدر در علوم مختلف غرق بوده و چقدر به دانش بشری اضافه کرده.

عمر خیام به قدری در علوم مختلف سرآمد بود که بهش لقب حکیم و حجت الحق داده بودن. این القاب نشون می ده که چقدر تو زمان خودش مورد احترام و تقدیر بوده و چقدر نبوغش مورد توجه همه قرار داشته. واقعاً یه دانشمند چندجانبه و فراتر از زمان بود.

خیام در طول زندگی اش فقط تو نیشابور نموند، به شهرهای مختلفی مثل سمرقند، اصفهان و مرو هم سفر کرد و اونجاها هم سکونت داشت و مشغول تحقیق و تدریس بود. بالاخره هم در سال ۵۱۰ هجری تو زادگاه خودش، نیشابور، چشم از جهان فروبست و به خاک سپرده شد. اما میراثش هنوز هم زنده ست و داره راهش رو ادامه می ده، مثل همین مجسمه خیام در آستراخان روسیه که نمادی از جاودانگی اوست.

آستراخان: دروازه ای تاریخی برای فرهنگ ایران در روسیه

شاید براتون سوال پیش بیاد که اصلاً چرا از بین این همه شهر تو روسیه، آستراخان انتخاب شده برای نصب مجسمه خیام در آستراخان روسیه؟ این انتخاب اتفاقی نیست، آستراخان یه شهر معمولی نیست، یه شهر با یه عالمه تاریخ و یه گذشته پر از ارتباط با ایرانه. بیاید یه نگاهی بندازیم به اهمیت این شهر.

موقعیت استراتژیک: پلی روی دریای خزر

آستراخان یه شهر بندری خیلی مهمه که تو شمال غرب دریای خزر قرار گرفته. این موقعیت، اونو به یه جور پل ارتباطی طبیعی بین ایران و روسیه تبدیل کرده. از قدیم الایام، کشتی ها و کاروان های تجاری بین ایران و روسیه، از طریق آستراخان رفت وآمد می کردن. این شهر همیشه یه پایگاه مهم برای تجارت و رفت وآمد بین شرق و غرب بوده. پس می بینیم که موقعیت جغرافیایی اش از نظر استراتژیک چقدر باارزشه.

اینجا نقطه تلاقی مسیرهای تجاری و فرهنگی مختلف بوده و همیشه شاهد تبادل کالا، ایده و فرهنگ بین ملت ها بوده. پس انتخاب این شهر برای نصب مجسمه خیام، یه انتخاب هوشمندانه و پرمعناست.

تاریخچه ای پر از ارتباط: ایران و آستراخان

روابط ایران با منطقه آستراخان برمی گرده به قرن ها پیش. از زمان های دور، بازرگانان ایرانی تو این شهر حضور فعال داشتن و حتی محله هایی تو آستراخان به نام ایرانی ها معروف بوده. این رفت وآمدها فقط تجاری نبوده، کلی تبادل فرهنگی هم بین دو ملت از طریق همین شهر اتفاق افتاده. زبان فارسی، آداب و رسوم ایرانی و حتی معماری ایرانی، رد پاشون تو تاریخ این شهر دیده می شه.

وقتی صحبت از روابط دیرینه ایران و روسیه میشه، آستراخان همیشه یکی از نقاط کلیدی بوده. این شهر همیشه دروازه ای برای ورود فرهنگ و کالای ایرانی به روسیه و برعکس بوده. این پیشینه تاریخی غنی، نشون می ده که این مجسمه تو یه سرزمین کاملاً غریبه نصب نشده، بلکه تو جایی قرار گرفته که خاطرات مشترک زیادی با ایران داره.

چرا آستراخان؟ نمادی از یک دوستی عمیق

با توجه به همه این ها، حالا بهتر می فهمیم که چرا آستراخان برای نصب مجسمه خیام در آستراخان روسیه انتخاب شده. این انتخاب فقط یه تصمیم جغرافیایی نیست، یه تصمیم نمادینه. آستراخان نه تنها یه شهر روسی، بلکه یه نقطه اتصال فرهنگی عمیق با ایرانه. نصب مجسمه خیام اینجا یعنی به رسمیت شناختن و ارج نهادن به این پیوندهای تاریخی و فرهنگی.

این مجسمه می تونه نمادی باشه از:

1. پایگاه تاریخی: آستراخان به خاطر سابقه طولانی ارتباط با ایران، بهترین مکان برای یادآوری این پیوندهاست.
2. پل فرهنگی: خیام خودش یه پل فرهنگی بین شرق و غربه، و آستراخان هم یه پل جغرافیایی. ترکیب این دو، یه نماد قوی از اتحاد رو می سازه.
3. مرکز تبادلات امروز: آستراخان امروز هم یه مرکز مهم برای تبادلات فرهنگی و اقتصادی بین ایران و روسیه است. این مجسمه می تونه این تبادلات رو پررنگ تر و عمیق تر کنه.

پس می بینیم که این انتخاب چقدر فکر شده و با هدف بوده. انگار تاریخ داره خودش رو تو قالب یه مجسمه تکرار می کنه و پیوندهای دیرینه رو دوباره زنده می کنه.

دیپلماسی فرهنگی: وقتی هنر و سیاست دست به دست هم می دهند

تا اینجای کار فهمیدیم که مجسمه خیام در آستراخان روسیه چقدر از نظر تاریخی و فرهنگی اهمیت داره. اما این قضیه یه بعد دیگه هم داره که خیلی مهمه: دیپلماسی فرهنگی. شاید اسمش یه کم قلمبه سلمبه به نظر برسه، اما مفهومش خیلی ساده ست: استفاده از فرهنگ و هنر برای نزدیک کردن ملت ها و تقویت روابط بین کشورها. یعنی به جای جنگ و دعوا، با شعر و موسیقی و مجسمه، با هم دوست بشیم و همکاری کنیم.

مجسمه خیام: ابزاری قدرتمند برای نزدیکی دو ملت

این مجسمه کوچیک، اما پرمعنا، چطور می تونه تو دیپلماسی فرهنگی ایران نقش بازی کنه؟ ببینید، وقتی یه مجسمه از یه شخصیت بزرگ ایرانی تو یه کشور دیگه نصب می شه، این اتفاق خودش یه جور سفیر فرهنگی محسوب می شه. خیام دیگه فقط یه شاعر و دانشمند نیست، بلکه سفیر ایرانه، اونم با زبانی که همه دنیا می فهمنش: زبان علم و هنر.

این مجسمه می تونه چند تا کار خیلی مهم انجام بده:

• معرفی فرهنگ ایران: خیلی از مردم روسیه شاید خیام رو بشناسن، اما شاید ندونن که این مرد چقدر ابعاد گسترده ای داشته و از یه تمدن غنی مثل ایران اومده. این مجسمه یه فرصته تا داستان ایران، تمدن چندهزار ساله ما، و جایگاه دانشمندان و هنرمندان ایرانی تو جهان رو به اونا معرفی کنیم.
• ساخت تصویر مثبت: متأسفانه گاهی اوقات تو رسانه ها، تصویر درستی از ایران ارائه نمی شه. اما وقتی یه مجسمه از یه چهره علمی و هنری بزرگ مثل خیام نصب می شه، این می تونه تصویر مثبتی از ایران تو ذهن مردم روسیه ایجاد کنه؛ تصویری از یه کشور متمدن، با دانش و هنر زیاد.
• تقویت حس مشترک: خیام یه میراث مشترک برای بشریته. روس ها هم مثل ما، به علم و ادبیات علاقه مند هستن. وقتی یه نماد مشترک فرهنگی پیدا می شه، این می تونه حس دوستی و نزدیکی بین دو ملت رو قوی تر کنه. انگار می گیم: ما کلی چیزای مشترک داریم که می تونیم با هم بهشون افتخار کنیم.

مهمترین نکته اینجاست که دیپلماسی فرهنگی، برعکس دیپلماسی سیاسی که گاهی اوقات سفت و سخته، خیلی نرم و تأثیرگذاره. یه مجسمه یا یه کنسرت موسیقی، می تونه کاری کنه که ساعت ها مذاکره سیاسی نتونسته بکنه و دل ها رو به هم نزدیک کنه.

پیوندهای محکم تر: نگاهی به آینده روابط ایران و روسیه

حالا این جور اقدامات فرهنگی چه تأثیری روی آینده روابط ایران و روسیه داره؟ قطعاً تأثیرش مثبته و به بلندمدت هم کشیده می شه. وقتی مردم دو کشور از نظر فرهنگی به هم نزدیک تر بشن، راه برای همکاری های دیگه هم باز می شه. فکرش رو بکنید:

• روابط سیاسی: وقتی یه بستر فرهنگی قوی بین دو کشور وجود داشته باشه، کار برای سیاستمداران هم راحت تر می شه. اونا می تونن با اتکا به این سرمایه فرهنگی، روابط سیاسی رو هم گسترش بدن و به توافقات بهتری برسن.
• روابط اقتصادی: همونطور که دیدیم، اتاق بازرگانی گیلان تو این پروژه نقش داشته. این نشون می ده که اقتصاد و فرهنگ می تونن دست تو دست هم، راه رو برای رشد بیشتر باز کنن. وقتی مردم دو کشور با هم احساس نزدیکی کنن، بیشتر هم تمایل دارن با هم تجارت کنن و از محصولات همدیگه استفاده کنن.
• روابط مردمی: شاید مهم ترین تأثیر، روی روابط مردمی باشه. وقتی یه دانشجو تو آستراخان از کنار مجسمه خیام رد می شه و در موردش می خونه، یا یه گردشگر روسی می فهمه که ایران چقدر دانشمند و هنرمند بزرگ داشته، این ها باعث می شه تصویر مثبتی تو ذهنش شکل بگیره و دوست داشته باشه بیشتر در مورد ایران بدونه، شاید حتی یه روزی به ایران سفر کنه.

اینجور پروژه ها فقط یه جرقه نیستن، شروع یه مسیر طولانی و پرفروغ برای همکاری های همه جانبه هستن. نصب مجسمه خیام در آستراخان روسیه یه گام کوچیک، اما خیلی محکم تو این مسیره که نشون می ده ایران چقدر برای دیپلماسی فرهنگی ارزش قائله و می خواد از این طریق، جایگاه خودش رو تو دنیا تثبیت کنه و دوستای بیشتری پیدا کنه.

نتیجه گیری: خیام، پیام آور صلح و دوستی

خب، رسیدیم به آخر این سفر فرهنگی جذاب. دیدیم که نصب مجسمه خیام در آستراخان روسیه چقدر فراتر از یه اتفاق ساده ست. این مجسمه، یه نماد قویه از هویت فرهنگی ایران، از جایگاه بی بدیل دانشمند بزرگمون حکیم عمر خیام، و از پیوندهای عمیق و تاریخی ای که با کشور دوست و همسایه مون، روسیه، داریم.

خیام، این مرد هزارچهره که هم شاعر بود و هم ستاره شناس، هم ریاضیدان و هم فیلسوف، با رباعیات دلنشین و محاسبات دقیقش، مرزهای زمان و مکان رو شکست و امروز هم، بعد از قرن ها، داره تو قلب روسیه پیام دوستی و دانش رو از ایران به جهان مخابره می کنه. آستراخان هم که خودش یه تاریخ پربار از ارتباط با ایران داره، شده یه میزبان شایسته برای این نماد فرهنگی بزرگ.

این پروژه، یه نمونه عالی از دیپلماسی فرهنگی ایرانه که نشون می ده چطور می شه با زبان هنر و علم، دل ها رو به هم نزدیک کرد، سوءتفاهم ها رو از بین برد و زمینه رو برای همکاری های بیشتر تو حوزه های سیاسی، اقتصادی و مهم تر از همه، مردمی، فراهم کرد. این مجسمه، نه فقط یه یادبود برای خیام، بلکه یه امید برای آینده ای روشن تر تو روابط بین ایران و روسیه و حتی گسترش فرهنگ ایرانی تو سطح جهانه.

در نهایت، خیام با این مجسمه، بازم داره نقش خودش رو به عنوان یه سفیر جاودانه برای فرهنگ و تمدن ایران ایفا می کنه. امیدواریم که این جور تعاملات فرهنگی و علمی بین دو ملت دوست، روز به روز بیشتر بشه و شاهد گسترش هرچه بیشتر دوستی ها و همکاری ها باشیم. به قول معروف: نابرده رنج، گنج میسر نمی شود، و این بار، گنج ما، دوستی و تفاهم بین المللیه که با زحمت و دغدغه فرهنگی به دست اومده.