کینگ مانی ارز دیجیتال

کینگ مانی (King Money) یک پروژه ارز دیجیتال واقعی نبود، بلکه یک کلاهبرداری سازمان یافته (طرح پانزی) بود که با وعده های سود نجومی و فریبنده، سرمایه هزاران نفر، به خصوص در ایران، را به باد داد و هیچ ارزش واقعی یا فناوری معتبری پشت آن قرار نداشت.

بازار ارزهای دیجیتال، با همه جذابیت ها و فرصت های سودآوری که داره، مثل یه شمشیر دولبه می مونه؛ هم می تونه کلی سود خوب بهتون برسونه و هم می تونه در یک چشم به هم زدن سرمایه زندگی تون رو بر باد بده. این بازار نوپا و پرهیجان، متاسفانه همیشه جای خوبی برای کلاهبرداران حرفه ای بوده که با وعده های دروغین و رؤیای یک شبه پولدار شدن، از سادگی و بی اطلاعی مردم سوءاستفاده می کنن. متاسفانه تو این مدت، پروژه های زیادی اومدن و رفتن که فقط هدفشون خالی کردن جیب مردم بوده. یکی از بزرگترین و پر سر و صداترین این پروژه ها، همین «کینگ مانی ارز دیجیتال» بود که حسابی اسمش پیچید و کلی آدم رو درگیر خودش کرد. اینجا می خوایم از سیر تا پیاز کینگ مانی رو براتون روشن کنیم و نشون بدیم که چطوری این پروژه، یک کلاهبرداری بزرگ و فریبنده بود.

کینگ مانی (King Money) چیست؟ ادعاها کجا بودن و واقعیت چی شد؟

اولین بار که اسم «کینگ مانی» با نماد KIM سر و کله اش تو بازار پیدا شد، ادعاهای بزرگی پشتش بود. توسعه دهنده هاش تو وب سایت و فضاهای مجازی جار می زدن که این ارز دیجیتال قراره انقلابی تو دنیای نقل و انتقال پول باشه. می گفتن هدف اصلی King Money، آسون کردن تبادل ارزش تو بازارهای جهانی، مخصوصاً تو بحث بازاریابی شبکه ایه. به قول خودشون، با تبدیل ارزهای دیگه به کینگ مانی، می شد بوروکراسی انتقال پول بین کشورها و سازمان ها رو حسابی کم کرد. یعنی چی؟ یعنی می خواستن بگن که اگه شما تو یه شرکت بازاریابی شبکه ای کار می کنید و قراره پورسانت یا حق کمیسیون بگیرید، کینگ مانی یه جایگزین فوق العاده برای این کار می شه و حتی برای خرید و فروش کالا تو شبکه های بازاریابی هم عالیه. همه اش ادعا بود و حرف های قشنگ که تو واقعیت رنگ و بویی نداشت.

راستش رو بخواین، از همون اول که King Money خودش رو به عنوان «ارز دیجیتال King Money» معرفی کرد، یه پرچم قرمز بزرگ برای اهل فن بالا رفت: این پروژه هرگز تو هیچ صرافی معتبر و شناخته شده ای لیست نشد! صرافی هایی مثل بایننس، کوین بیس، کراکن و بقیه غول های بازار، حتی اسم کینگ مانی رو هم نمی دونستن، چه برسه به اینکه بخوان ازش پشتیبانی کنن. این خودش اولین و بزرگترین نشونه ای بود که می گفت اینجا یه جای کار می لنگه و نباید به این ادعاها اعتماد کرد.

کینگ مانی چطوری کار می کرد؟ سازوکار گول زدن مردم

اگه از توسعه دهنده های کینگ مانی می پرسیدی این ارز دیجیتال چطوری کار می کنه یا پشتش چه فناوری ای هست، جواب های خیلی مبهم و ناقصی می شنیدی. تو وایت پیپر (Whitepaper) که قرار بود سند فنی و معتبر پروژه باشه، در مورد الگوریتم اجماع، یعنی همون مغز متفکر بلاکچین، توضیحات درست و حسابی داده نشده بود. فقط به صورت سرسری می گفتن که از الگوریتم گواه اثبات کار (Proof of Work – PoW) استفاده می کنن، همون چیزی که بیت کوین ازش بهره می بره. بعدش یهو داستان تغییر می کرد و می گفتن گسترش شبکه با به اشتراک گذاری سود اتفاق می افته و استخراج عمومی توکن KIM هم بعد از یه مدت و گرفتن سهم اصلی بازار شروع می شه. یه داستان پر از تناقض و ابهام که فقط برای گول زدن مردم عادی نوشته شده بود.

ادعاهای مزایای کینگ مانی هم که دیگه نگم براتون! می گفتن این ارز دیجیتال «ثبات ارزش» داره و سرمایه کاربران رو حفظ می کنه، یعنی دیگه خبری از نوسانات شدید بازار نیست. خب، این ادعا خودش توی دنیای ارزهای دیجیتال که ماهیتش پر از نوسانه، خیلی عجیبه و بوی فریب می داد. می گفتن با کینگ مانی می تونید بدون دردسرهای سیستم های مالی سنتی، مستقیم با بقیه معامله کنید و شبکه تون رو هم گسترش بدید. یه ادعای خنده دارتر هم این بود که زمان تولید هر بلوک تو کینگ مانی سه دقیقه است، در حالی که تو بیت کوین ده دقیقه طول می کشه! این ها همه اش ترفند بود تا خودشون رو از بیت کوین بهتر نشون بدن.

روش جذب سرمایه برای King Money هم از طریق IEO (عرضه اولیه صرافی) بود، با این تفاوت که وعده می دادن خریداران KIM می تونن بلافاصله بعد از خرید، توکن هاشون رو مبادله کنن. ولی همون طور که جلوتر می بینیم، این مبادله هیچ وقت به درستی و به نفع کاربر انجام نشد و بیشتر به قفل شدن سرمایه منجر شد. خلاصه که هر آنچه از کینگ مانی می شنیدیم، از جنس ادعا بود و نه واقعیت.

چرا کینگ مانی یک طرح کلاهبرداری (پانزی/هرمی) بود؟ اسناد و مدارک محکم

واقعیتش اینه که کینگ مانی از همان ابتدا یک پروژه کلاهبرداری آشکار بود. با بررسی دقیق تر، تمام نشانه های یک طرح پانزی و هرمی رو می شه توش دید. این طرح ها مثل یه باتلاق می مونن که اولش خیلی جذاب به نظر می رسن، اما هرچی بیشتر توش فرو می ری، بیشتر غرق می شی.

طرح پانزی و هرمی چی هست اصلا؟

برای اینکه بفهمیم چرا کینگ مانی یه کلاهبرداری بود، اول باید بدونیم طرح پانزی و هرمی چی هستن. به زبان ساده، تو یک طرح پانزی، کلاهبردارها با وعده سودهای خیلی بالا و تضمینی، از شما پول می گیرن. بعدش سودهای اولیه رو نه از طریق فعالیت واقعی و درآمدزایی پروژه، بلکه از پولی که سرمایه گذارای جدید میارن، پرداخت می کنن. یعنی مثل این می مونه که پول از جیب یکی برداشته بشه و به جیب یکی دیگه بره. تا وقتی آدمای جدید پول میارن، این چرخه ادامه پیدا می کنه، ولی وقتی دیگه کسی نیاد، کل سیستم فرو می ریزه و همه پولشون رو از دست می دن.

طرح هرمی هم شبیه پانزیه، با این تفاوت که اینجا شما مجبوری زیرمجموعه جذب کنی. هرچی بیشتر آدم بیاری و پول ازشون بگیری، سود بیشتری نصیبت می شه. گلدکوئست تو دهه ۸۰، یونیک فایننس یا ارز دیجیتال بیت کانکت، همه شون نمونه های معروف و بدنام این جور کلاهبرداری ها بودن. کینگ مانی هم دقیقاً از همین مکانیزم برای فریب دادن مردم استفاده می کرد و با وعده های سود بادآورده، سرمایه های زیادی رو بلعید. جالبه بدونید اونایی که اول از همه وارد این جور طرح ها می شن، ممکنه یه مقدار سود هم ببرن، اما این سود از جیب بقیه قربانی ها میاد و بالاخره هم سیستم از هم می پاشه.

وایت پیپر (Whitepaper) کینگ مانی؛ فقط یه کاغذ بی ارزش!

وایت پیپر هر ارز دیجیتال، مثل شناسنامه و نقشه راهشه؛ باید اطلاعات فنی دقیق، هدف پروژه، تیم توسعه دهنده و چگونگی کارکرد شبکه رو با شفافیت کامل توضیح بده. اما وایت پیپر کینگ مانی یه «فاجعه» به تمام معنا بود! از یه سند شش صفحه ای که باید پر از جزییات فنی باشه، انتظار می رفتیم حداقل در مورد الگوریتم اجماع، ساختار بلاکچین، گره ها و چگونگی تمرکززدایی کلی اطلاعات مفید پیدا کنیم. ولی خبری از این چیزا نبود. همه چیز مبهم، ناقص و کلی گویی بود. انگار که فقط می خواستن یه چیزی داشته باشن که بگن «ما هم وایت پیپر داریم!»

یکی از بزرگترین پرچم های قرمز تو وایت پیپر کینگ مانی، تأکید غیرعادی روی بازاریابی شبکه ای بود. مگه یه سند فنی برای یه پروژه بلاکچینی، چقدر باید در مورد بازاریابی و جذب زیرمجموعه حرف بزنه؟ این نشون می داد که ماهیت اصلی پروژه، بازاریابی هرمی و پانزیه، نه توسعه فناوری. از این بدتر، تیم توسعه دهنده هم به اسم های مبهمی مثل Lukas, Thorn, Saga معرفی شده بودن. هیچ اطلاعات شفافی از هویت واقعی، سوابق و تخصص این افراد وجود نداشت. اگه وایت پیپر پروژه های معتبری مثل اتریوم یا چین لینک رو نگاه کنید، می بینید که چقدر کامل و با جزییات، تیم و بخش های فنی رو معرفی کردن. این مقایسه خودش کافی بود تا هر آدم عاقلی از King Money فرار کنه.

وب سایت، تیم و ریشه های مشکوک پروژه King Money

تیم پشت کینگ مانی، خودشون رو سوئدی معرفی می کردن. یعنی اگه وارد بخش تماس با ما تو وب سایتشون می شدید، نشونه هایی از این ادعا پیدا می کردید. اما یه بررسی ساده روی آمار بازدید وب سایت (قبل از اینکه الکسا بازنشسته بشه) یه چیز دیگه رو نشون می داد: بیشتر از ۷۰ تا ۸۰ درصد ترافیک وب سایت KingMoney.io و صرافی Utbyte از ایران بود! خب، خودتون قضاوت کنید، اگه یه پروژه واقعاً سوئدیه، چرا بیشتر کاربرهاش از ایرانن؟ این یعنی یه پوشش و یه نقاب برای کلاهبرداری که بیشتر قربانی های اصلیش هم ایرانی ها بودن.

علاوه بر این، با بررسی تاریخ ثبت دامنه KingMoney.io، مشخص شد که این پروژه اونقدرها هم که ادعا می کردن قدیمی نیست. این ادعاها همه شون برای جلب اعتماد مردم و نشون دادن یه سابقه طولانی و باثبات بود که دروغی بیش نبود. همه این ها کنار هم می ذاشتیم، یه تصویر واضح از یک پروژه مشکوک و غیرشفاف رو نشون می داد که از اساس با فریبکاری بنا شده بود.

ادعاهای الکی و قیمت های فضایی کینگ مانی

یکی دیگه از ترفندهای کلاهبردارها، ادعای لیست شدن تو پلتفرم های معتبری مثل کوین مارکت کپ بود. اونا می گفتن که ارز دیجیتال King Money تو کوین مارکت کپ لیست شده، ولی غافل از اینکه صرف لیست شدن تو یه پلتفرم، به تنهایی به یه پروژه اعتبار نمی ده. وقتی کلاهبرداری یه پروژه لو بره، اسمش از این لیست ها حذف می شه. کینگ مانی حتی ادعا می کرد ارزش بازارش به ۳۱ میلیارد دلار رسیده، یعنی حتی از اتریوم هم باارزش تره! این رقم کاملاً غیرمنطقی و فضایی بود و هر کسی که کمی با بازار کریپتو آشنا باشه، می دونست که این یه ادعای پوچ و بی اساسه.

قیمت توکن KIM هم به شکل دستکاری شده و ساختگی بالا و پایین می رفت. تو یه دوره کوتاه، قیمت این به اصطلاح ارز دیجیتال از ۱۴ دلار به ۱۰۰ دلار رسید! خب، این افزایش قیمت نجومی و غیرمنتظره، باعث شد کلی آدم خام و ناآگاه به این پروژه جذب بشن و فکر کنن که فرصت پولدار شدن پیدا کردن. اما چند وقت بعد، همین قیمت ها ۹۰ درصد سقوط کرد و سرمایه زندگی خیلی ها از بین رفت. این نوسانات شدید و ناگهانی، خودش گواه بر دستکاری قیمت و یه بازی کثیف بود که کلاهبردارها راه انداخته بودن.

بازاریابی شبکه ای؛ اهرم کلاهبرداری کینگ مانی در ایران

متاسفانه بخش بزرگی از قربانیان کینگ مانی، هموطنان ایرانی خودمون بودن. یکی از دلایل اصلی این اتفاق، ارتباط تنگاتنگ پروژه کینگ مانی با شرکت های بازاریابی شبکه ای بزرگ تو ایران بود. این شرکت ها، به زیرمجموعه های خودشون توصیه می کردن که روی «کینگ مانی ارز دیجیتال» سرمایه گذاری کنن. تشویق به جذب زیرمجموعه و وعده سودهای کلان، دقیقاً همون چیزی بود که طرح های هرمی و پانزی بهش نیاز دارن تا رشد کنن و آدم های بیشتری رو درگیر کنن.

از اونجایی که بازار ارزهای دیجیتال تو ایران نسبتاً نوپاست و خیلی ها اطلاعات کافی ندارن، کلاهبرداران به راحتی می تونستن از این خلأ سوءاستفاده کنن. وقتی یه شرکت بازاریابی شبکه ای معتبر، چیزی رو تبلیغ می کنه، خیلی ها بهش اعتماد می کنن و ناخودآگاه وارد یه بازی خطرناک می شن. کینگ مانی هم از همین اهرم استفاده کرد و کلی از سرمایه های مردم رو به جیب زد. این رابطه با بازاریابی شبکه ای، یک پرچم قرمز بسیار بزرگ برای این پروژه بود.

صرافی ها و کیف پول های کینگ مانی (دردسر قفل شدن پول مردم)

یکی از مهم ترین بخش های هر پروژه ارز دیجیتال معتبر، صرافی هایی هستن که ازش پشتیبانی می کنن و کیف پول های امنی که می شه توکن ها رو توشون نگهداری کرد. اما کینگ مانی تو این زمینه هم یه داستان پر دردسر داشت.

یوتی بایت (Utbyte)؛ صرافی اختصاصی کلاهبرداران

«یوتی بایت» (Utbyte) خودش رو هم کیف پول کینگ مانی معرفی می کرد و هم یه صرافی دیجیتال. در واقع، این صرافی نقش خیلی مهمی تو کلاهبرداری کینگ مانی داشت. آمارها نشون می داد که بیشتر از ۸۰ درصد ترافیک Utbyte هم از ایران بود! این یعنی Utbyte یه صرافی مخصوص ایرانی ها بود که توسط همین کلاهبردارها راه اندازی شده بود تا راحت تر مردم رو گول بزنن.

داستان از این قرار بود که کاربرا مجبور می شدن بیت کوین هاشون رو تو Utbyte به KIM تبدیل کنن. ولی بعد از یه مدت، امکان تبدیل KIM به بیت کوین رو غیرفعال کردن! همین جا بود که سرمایه مردم قفل شد. خیلی ها با امید اینکه می تونن کینگ مانی رو به بیت کوین تبدیل کنن و بعد از صرافی خارج کنن، پولشون رو وارد Utbyte کرده بودن. اما ناگهان راه خروج بسته شد و عملاً دارایی شون بی استفاده موند. این روش کار، یه جوراییش کاملاً شبیه کلاهبرداری های قبلی مثل «فوین» بود که اونم همین بلا رو سر مردم آورد.

یوتی بایت در واقع یک صرافی قلابی بود که فقط برای یک هدف طراحی شده بود: مجبور کردن کاربران به تبدیل ارزهای معتبر خود به توکن بی ارزش KIM و سپس قفل کردن سرمایه آن ها.

هیچ صرافی معتبری King Money رو قبول نداشت!

یه نکته خیلی مهم دیگه این بود که هیچ کدوم از صرافی های معتبر و شناخته شده جهانی مثل بایننس، کوین بیس، یا حتی صرافی های بزرگ غیرمتمرکز، از کینگ مانی پشتیبانی نمی کردن. این خودش یه نشونه خیلی قوی برای بی اعتبار بودن یه پروژه ست. بعضیا فکر می کنن اگه یه ارز دیجیتال تو صرافی های غیرمتمرکز (DEX) لیست بشه، یعنی معتبره. ولی باید بدونید که لیست کردن یه توکن تو DEXها کار خیلی راحتیه و هر کسی می تونه توکن خودش رو اونجا لیست کنه، بدون اینکه نیازی به تأیید خاصی باشه. پس این موضوع به تنهایی دلیل بر اعتبار نیست و کینگ مانی هم دقیقاً از همین نقطه ضعف سوءاستفاده می کرد.

داستان استخراج کینگ مانی؛ از PoW تا PoS!

کلاهبردارای کینگ مانی تو وایت پیپر عجیب و غریبشون ادعا کرده بودن که بلاکچینشون از الگوریتمی مشابه بیت کوین استفاده می کنه و با دستگاه های ASIC که از الگوریتم SHA256 پشتیبانی می کنن، می شه KIM رو استخراج کرد. اما این داستان اینجا تموم نشد! تو نسخه دوم وایت پیپر، یهو برنامه هایی برای تغییر الگوریتم اجماع از PoW به PoS (گواه اثبات سهام) مطرح کردن! خب، این تناقضات، این تغییرات بی اساس و این همه حرف های بی ربط، نشون می داد که هیچ برنامه فنی مشخصی پشت این پروژه نیست و همه اش سر هم بندی کردن برای فریب مردم بود.

آخر و عاقبت کینگ مانی: از کلاهبرداری تا دادگاه!

داستان کینگ مانی فقط به کلاهبرداری و از دست رفتن پول مردم ختم نشد. این پروژه، به خاطر حجم وسیع فریبکاری و تعداد زیاد مال باختگان، پای نهادهای دولتی رو هم وسط کشید و در نهایت سرنوشت تلخی برای گردانندگانش رقم خورد.

وزارت اطلاعات وارد عمل شد: دستگیری کلاهبرداران کینگ مانی

به لطف پیگیری ها و شکایات گسترده مال باختگان، وزارت اطلاعات ایران وارد عمل شد و پیگیر پرونده قضایی کینگ مانی شد. در نهایت، مهر ماه سال ۱۴۰۰، وزارت اطلاعات با انتشار اطلاعیه ای، خبر شناسایی و دستگیری گردانندگان اصلی این پروژه رو اعلام کرد. اونا کینگ مانی رو یکی از بزرگترین شبکه های سازمان یافته کلاهبرداری تو کشور معرفی کردن. تو این اطلاعیه اومده بود که این باند با فریب افکار عمومی و تشویق مردم به خرید و سرمایه گذاری تو یه «رمز ارز جعلی» به اسم کینگ مانی، کلی پول از زیرمجموعه های خودشون به دست آوردن و با ایجاد نوسانات ساختگی تو قیمت این ارز، اقدام به خرید و فروش و خالی کردن جیب مردم می کردن.

وزارت اطلاعات همچنین تأکید کرده بود که پرونده مال باختگان تو مراحل قضایی پیگیری می شه و به مردم هشدار داده بود که به خاطر خطرات موجود تو بازار ارزهای دیجیتال، موقع سرمایه گذاری بیشتر حواسشون رو جمع کنن. این دستگیری ها، یه نفس راحتی برای خیلی از مال باختگان بود، اما متاسفانه پول از دست رفته خیلی ها هنوز برنگشته بود.

حکم دادگاه؛ پایانی بر رویاهای پوچ کلاهبرداران

بعد از دستگیری ها و تشکیل پرونده کثیرالشاکی، دادگاه وارد عمل شد و برای متهمان اصلی کینگ مانی، حکم صادر کرد. سه نفر از گردانندگان اصلی پروژه، به حبس های طولانی مدت محکوم شدن. علاوه بر این، شرکت های مرتبط با این کلاهبرداری، مثل شرکت بادران گستران، به دو سال ممنوعیت فعالیت با ارز دیجیتال محکوم شدن. دادگاه همچنین رأی داد که متهمان باید معادل یورویی خسارات وارد شده به شاکیان رو پرداخت کنن. البته، پرونده کینگ مانی هنوز هم تو دادگاه بازه و اتهامات دیگه ای هم تو دست بررسیه. این حکم، نشون داد که حتی تو دنیای پرپیچ و خم کریپتو هم، بالاخره دست قانون می تونه کلاهبردارها رو بگیره.

جمع بندی کارشناسی: کینگ مانی جایی تو آینده کریپتو نداره!

بعد از این همه بررسی و با توجه به تمام شواهد و مدارکی که دیدیم، از وایت پیپر مبهم و تیم ناشناس گرفته تا صرافی اختصاصی قلابی و دستکاری قیمت، کاملاً واضحه که King Money یه پروژه کلاهبرداری تمام عیار بود و هیچ آینده ای تو دنیای ارزهای دیجیتال نداره. هیچ منطق اقتصادی، هیچ فناوری پیشرفته و هیچ تیم معتبری پشت این پروژه نبود. هر کسی که الان هم بخواد روی King Money سرمایه گذاری کنه، عملاً پولش رو دور ریخته و وارد یه بازی باخته شده. کینگ مانی به تاریخ پیوسته و فقط یه درس بزرگ از خودش به جا گذاشته؛ درسِ «با چشم باز قدم برداشتن تو بازار پرریسک ارزهای دیجیتال».

درس هایی که از کینگ مانی گرفتیم: چطوری دیگه گول نخوریم؟

داستان تلخ کینگ مانی، پر از درس و عبرته. تو این بازار پرهیجان، باید خیلی حواسمون جمع باشه تا دوباره تو دام کلاهبرداری های مشابه نیفتیم. با رعایت چند نکته ساده ولی اساسی، می تونیم از سرمایه هامون محافظت کنیم.

قبل از هر کاری، خودت تحقیق کن (DYOR – Do Your Own Research)

این مهم ترین درسِ. هیچ وقت بدون تحقیق و بررسی کامل، پولت رو تو هیچ پروژه ای نریز. باید خودت بری و وایت پیپر پروژه رو بخونی، تیم توسعه دهنده رو بشناسی، نقشه راهشون رو بررسی کنی و ببینی جامعه کاربریشون چقدر فعاله. اگه اطلاعات کافی نبود یا مبهم بود، بدون معطلی از اون پروژه فاصله بگیر. به حرف دوست و آشنا و وعده های این و اون، بدون تحقیق، اعتماد نکن.

دنبال سودهای نجومی و تضمینی نرو!

هر جا دیدی وعده سودهای خیلی بالا و تضمینی می دن، شک کن! تو دنیای واقعی، هیچ سود بالایی بدون ریسک وجود نداره. بازار ارزهای دیجیتال هم که پر از نوسانه. پس اگه کسی گفت من بهت تضمین می کنم که سود می کنی، بدون که یه جای کار می لنگه و احتمالاً با یک طرح پانزی روبرویی. همیشه یادت باشه، «شتر در خواب بیند پنبه دانه».

شفافیت تیم و وایت پیپر رو دست کم نگیر!

تیم یه پروژه باید شفاف باشه؛ یعنی باید بدونی کی هستن، چه سابقه ای دارن و چه تخصص هایی دارن. اگه تیم ناشناس بود، یا اسم هاشون قلابی بود و اطلاعات فنی تو وایت پیپرشون مبهم و ناقص بود، اینا همه اش پرچم قرمزه! هیچ وقت به پروژه ای که نمی دونی پشتش کیه و چی داره، اعتماد نکن.

فقط تو صرافی های معتبر معامله کن!

برای خرید و فروش ارز دیجیتال، همیشه از صرافی های شناخته شده و معتبر استفاده کن. صرافی های ناشناخته یا اونایی که تازه تأسیس شدن، ریسک های خیلی زیادی دارن و ممکنه مثل Utbyte، یک روزه تمام سرمایه ات رو قفل کنن و از بین ببرن. اعتبار صرافی، به اندازه اعتبار خود پروژه اهمیت داره.

حواست به طرح های بازاریابی شبکه ای در کریپتو باشه!

وقتی یه پروژه ارز دیجیتال میاد و می گه با جذب زیرمجموعه می تونی پولدار بشی، فرار کن! بازاریابی شبکه ای یا سیستم های زیرمجموعه گیری، ذاتاً با اصول تمرکززدایی و دموکراتیک کریپتو در تضاد هستن و بیشتر اوقات، ابزاری برای طرح های پانزی و هرمی محسوب می شن. کینگ مانی هم از همین راه، کلی از هموطنانمون رو فریب داد.

آموزش، آموزش، آموزش؛ رمز امنیت سرمایه گذاری!

در نهایت، مهم ترین سپر دفاعی شما در برابر کلاهبرداری ها، دانش و آگاهی شماست. قبل از هر سرمایه گذاری، وقت بذارید و دانش خودتون رو تو اون حوزه بالا ببرید. هرچی بیشتر بدونی، کمتر گول می خوری. بازار ارزهای دیجیتال فرصت های عالی داره، اما فقط برای اونایی که با چشم باز و آگاهی کامل قدم برمی دارن.

سرمایه گذاری های هیجانی و دنبال کردن سودهای یک شبه، همیشه پایان خوبی نداره. بازار ارزهای دیجیتال پر از فرصت های خوب و واقعی برای سرمایه گذاریه، ولی لازمه اش اینه که منطقی تصمیم بگیرید و از پروژه های کلاهبرداری مثل «کینگ مانی ارز دیجیتال» دوری کنید. مواظب پولتون باشید و به حرف هر کسی که وعده های رنگین می ده، اعتماد نکنید.