کاهش کارمزد اتریوم

کاهش کارمزد اتریوم دغدغه اصلی کاربران این شبکه است. با استفاده از راه حل های لایه دوم (Layer 2)، زمان بندی هوشمندانه تراکنش ها، و ابزارهای ردیاب گس، می توانید هزینه های تراکنش خود را تا حد زیادی پایین بیاورید و تجربه کاربری بهتری داشته باشید.

تا حالا شده دلتون بخواد یه تراکنش تو شبکه اتریوم انجام بدید ولی با دیدن مبلغ کارمزدها (همون گس فی)، پشیمون بشید؟ خب، تنها نیستید! اتریوم، این پلتفرم فوق العاده برای دیفای (DeFi)، ان اف تی (NFT) و هزاران برنامه غیرمتمرکز دیگه، یه چالش بزرگ داره: کارمزدهای بالا. مخصوصاً تو کشور ما که هزینه های دلاری حساب و کتابش فرق داره، هر سنت هم مهمه. این مقاله دقیقاً برای شمایی نوشته شده که می خواید با این غول کارمزدی سر و کله بزنید و نذارید پولتون الکی حروم بشه. قراره یه راهنمای کامل و خودمونی بهتون بدیم تا هم بفهمید اصلاً این کارمزدها از کجا میان، چرا اینقدر زیادن، و از همه مهم تر، چطور میشه با چندتا ترفند کاربردی، حسابی از هزینه هاتون بزنید و کیف پولتون رو شادتر نگه دارید. پس اگه آماده اید، بیاید شروع کنیم تا دیگه بابت گس فی های اتریوم حرص نخورید!

کارمزد اتریوم یا گس فی چیست؟ یه توضیح خودمونی!

فکر کنید میخواید با ماشینتون برید مسافرت. برای اینکه ماشین حرکت کنه، به سوخت نیاز داره، درسته؟ تو شبکه اتریوم هم دقیقاً همینطوره. هر کاری که بخواید انجام بدید – چه یه انتقال ساده اتریوم باشه، چه خرید و فروش توکن های ERC-20، یا حتی تعامل با یه قرارداد هوشمند پیچیده برای دیفای یا ان اف تی – نیاز به یه سوخت داره. به این سوخت تو دنیای اتریوم میگن گس (Gas). حالا هزینه ای که بابت این سوخت پرداخت می کنید، میشه گس فی (Gas Fee) یا همون کارمزد اتریوم.

این پول رو به کی میدیم؟ به ولیدیتورها (Validators) یا همون اعتبارسنج های شبکه. این آدما یا گروه ها هستن که تراکنش های ما رو پردازش، تایید و ثبت می کنن تو بلاکچین. کارمزد، پاداش زحمتشونه. حالا یه نکته خیلی مهم که اغلب باعث سردرگمی کاربران جدید میشه اینه که حتی اگه تراکنش شما ناموفق باشه، باز هم باید این کارمزد رو بپردازید! چرا؟ چون ولیدیتورها به هر حال زمان و قدرت محاسباتی خودشون رو صرف بررسی و تلاش برای اجرای تراکنش شما کردن. پس این هزینه، بابت اون تلاشه، نه لزوماً بابت موفقیت تراکنش. واحد اندازه گیری گس هم معمولاً با Gwei بیان میشه که یه قسمت خیلی کوچیک از اتریومه (دقیقاً یک میلیاردم اتریوم).

چطور کارمزد اتریوم رو محاسبه می کنن؟ داستان EIP-1559

قبلاً محاسبه کارمزد اتریوم یه ذره پیچیده تر بود، اما با معرفی EIP-1559 در آپدیت «لندن» (آگوست ۲۰۲۱)، مکانیزم کارمزدها حسابی تغییر کرد. الان کارمزد تراکنش دو بخش اصلی داره:

• کارمزد پایه (Base Fee): این بخش، حداقل هزینه ایه که باید بابت جا شدن تراکنشتون توی یه بلاک جدید پرداخت کنید. خود شبکه این رو به صورت الگوریتمی و بر اساس شلوغی لحظه ای شبکه تعیین می کنه. نکته جالب اینجاست که این کارمزد پایه، سوزونده میشه (Burned)؛ یعنی از چرخه اتریوم خارج میشه و به ولیدیتورها نمیرسه.
• انعام اولویت (Priority Fee / Tip): این یه هزینه اختیاریه که شما خودتون به ولیدیتور میدید تا تراکنشتون رو سریع تر از بقیه پردازش کنه. اگه شبکه شلوغه و برای انجام تراکنشتون عجله دارید، میتونید یه انعام بالاتری پیشنهاد بدید تا ولیدیتورها تراکنش شما رو در اولویت قرار بدن.

یه مفهوم دیگه هم هست به اسم محدودیت گس (Gas Limit). این یه جور سقف مصرف سوخته که شما برای تراکنشتون مشخص می کنید. مثلاً انتقال ساده اتریوم معمولاً ۲۱,۰۰۰ واحد گس نیاز داره، ولی تعامل با یه قرارداد هوشمند پیچیده ممکنه چند صد هزار گس لازم داشته باشه. شما این سقف رو تعیین می کنید و اگه تراکنشتون کمتر از این مقدار گس مصرف کنه، مابقی اون به کیف پولتون برمی گرده. اما اگه وسط کار گستون تموم بشه، تراکنش شکست میخوره و اون گسی که مصرف شده هم برنمی گرده!

پس، فرمول نهایی برای محاسبه کارمزد تراکنش اتریوم تو سیستم فعلی به این صورت میشه:

هزینه کل تراکنش = (کارمزد پایه + انعام اولویت) × واحدهای گس مصرف شده

مثال عملی برای محاسبه کارمزد

فرض کنید میخواید ۱۰ اتر برای دوستتون بفرستید. این تراکنش ساده معمولاً ۲۱,۰۰۰ واحد گس نیاز داره. اگه کارمزد پایه شبکه الان ۶۰ Gwei باشه و شما ۲ Gwei هم به عنوان انعام اولویت (Priority Fee) اضافه کنید تا تراکنشتون سریع انجام بشه، اون وقت هزینه کل تراکنش اینجوری حساب میشه:

(60 Gwei + 2 Gwei) × 21,000 = 62 Gwei × 21,000 = 1,302,000 Gwei

برای اینکه این عدد رو به اتریوم تبدیل کنیم، باید تقسیم بر یک میلیارد کنیم (چون هر ۱ میلیارد Gwei میشه ۱ اتر):

1,302,000 ÷ 1,000,000,000 = 0.001302 ETH

می بینید که حتی برای یه تراکنش ساده هم ممکنه هزینه کم نباشه، مخصوصاً اگه قیمت هر اتر بالا باشه! مثلاً اگه هر اتر ۳,۰۰۰ دلار باشه، هزینه دلاری شما میشه حدود ۳.۹ دلار.

چرا اصلاً باید کارمزد بدیم؟ فلسفه وجودی گس فی

شاید پیش خودتون بگید چرا باید برای استفاده از یه شبکه غیرمتمرکز هزینه پرداخت کنیم؟ کارمزدها فقط برای اذیت کردن ما نیستن، بلکه ستون فقرات عملکرد سالم، امن و پایدار شبکه اتریوم محسوب میشن و چندتا هدف اصلی رو دنبال می کنن:

۱. تضمین امنیت و پایداری شبکه

کارمزدها مهم ترین انگیزه اقتصادی برای ولیدیتورها هستن. این افراد یا نهادها با استیک کردن (سپرده گذاری) مقادیر زیادی اتر، مسئولیت پردازش تراکنش ها، تأیید صحت اونا و افزودن بلاک های جدید به زنجیره رو بر عهده میگیرن. این فرایند نیازمند سخت افزار، پهنای باند و تخصص فنیه. کارمزدهایی که کاربران پرداخت می کنن (به ویژه انعام اولویت)، به عنوان پاداشی مستقیم برای این تلاش ها عمل کرده و اونا رو تشویق می کنه تا به طور صادقانه و مستمر به امنیت شبکه کمک کنن.

۲. جلوگیری از اسپم و حملات مخرب

تصور کنید اگه تراکنش ها تو اتریوم رایگان بودن چه اتفاقی می افتاد. یه عامل مخرب می تونست با نوشتن یه اسکریپت ساده، میلیون ها تراکنش بی ارزش و بی نهایت پیچیده رو به شبکه ارسال کنه. این کار به سرعت تمام منابع محاسباتی شبکه رو اشغال کرده، اونو مسدود می کنه و از پردازش تراکنش های واقعی کاربران جلوگیری می کنه. وجود کارمزد، حتی اگه بسیار ناچیز باشه، حملات اسپم یا DDoS رو از نظر اقتصادی بسیار پرهزینه و عملاً غیرممکن می سازه.

۳. تخصیص بهینه منابع محدود شبکه

ظرفیت پردازش بلاکچین اتریوم نامحدود نیست. هر بلاک یه سقف مشخص برای میزان کل گسی که می تونه در خود جای بده داره. این محدودیت عمدیه تا از متمرکز شدن شبکه جلوگیری بشه و افراد با سخت افزارهای معمولی هم بتونن یه نود رو اجرا کنن. تو نتیجه، فضای بلاک یه منبع کمیابه. کارمزدها به عنوان یه مکانیسم قیمت گذاری پویا عمل می کنن تا این منبع کمیاب به کاربرانی تخصیص داده بشه که بیشترین ارزش رو برای اون قائل هستن و حاضرن هزینه بیشتری برای پردازش سریع تر تراکنش خودشون بپردازن.

چرا کارمزد اتریوم اینقدر بالاست؟ ریشه ها و دلایل اصلی

بالا بودن کارمزد اتریوم، به ویژه در دوره های اوج فعالیت، یکی از بزرگ ترین چالش های کاربران محسوب میشه. این هزینه بالا نتیجه ترکیبی از چند تا عامل کلیدیه:

• تقاضای بالا و ازدحام شبکه (Network Congestion): این اصلی ترین و مهم ترین دلیله. وقتی تقاضا برای فضای بلاک از عرضه اون فراتر میره، کاربران برای اینکه تراکنششون در اولویت قرار بگیره، شروع به پیشنهاد انعام های بالاتر می کنن و این رقابت، قیمت کلی گس رو به شدت افزایش میده. رویدادهای خاص مانند عرضه یک مجموعه NFT محبوب یا نوسانات شدید بازار می تونه این ازدحام رو به اوج برسونه.
• پیچیدگی تراکنش ها (Transaction Complexity): همه تراکنش ها یکسان نیستن. یه انتقال ساده اتر، یه عملیات محاسباتی سبکه. در مقابل، یک عملیات پیچیده مانند معامله چند توکن در یه صرافی غیرمتمرکز، تأمین نقدینگی در یه استخر DeFi، یا مینت کردن یه NFT، ممکنه صدها هزار واحد گس نیاز داشته باشه. هرچی تراکنش پیچیده تر، گس بیشتری هم میخواد.
• محدودیت ظرفیت بلاک (Block Size/Gas Limit): همونطور که اشاره شد، هر بلاک اتریوم دارای یک سقف گس مشخصه. این محدودیت یک انتخاب طراحی آگاهانه برای حفظ عدم تمرکزه. یه موازنه بین مقیاس پذیری و عدم تمرکز وجود داره و اتریوم در لایه اصلی خودش، امنیت و عدم تمرکز رو در اولویت قرار داده.
• نوسانات قیمت اتر (ETH Price): از اونجایی که کارمزدها نهایتاً با اتر پرداخت میشن، قیمت خود اتریوم هم تأثیر مستقیمی بر هزینه نهایی تراکنش برای کاربر داره. حتی اگه قیمت گس بر حسب Gwei پایین باشه، اگه قیمت هر واحد اتر بالا باشه، هزینه دلاری تراکنش همچنان قابل توجه خواهد بود.

راهکارهای عملی برای کاهش کارمزد اتریوم: جیبتون رو نجات بدید!

خب، حالا میرسیم به بخش شیرین ماجرا! با اینکه کارمزد اتریوم میتونه بالا باشه، اما خوشبختانه کلی راهکار هست که میشه باهاشون این هزینه ها رو حسابی کم کرد. بیاید با هم این راهکارها رو دونه دونه بررسی کنیم:

۱. زمان بندی هوشمندانه تراکنش ها و استفاده از ابزارهای ردیاب گس

قیمت گس ثابت نیست و مثل یه نمودار نوسانی، در طول شبانه روز و هفته بر اساس میزان تقاضا و ازدحام شبکه نوسان می کنه. معمولاً در ساعات اوج کاری در آمریکا و اروپا (که میشه ظهر و بعد از ظهر به وقت ایران)، زمانی که بیشترین حجم تعاملات با dAppها انجام میشه، قیمت گس به بالاترین حد خودش میرسه. اما برعکس، آخر هفته ها و ساعات پایانی شب یا اوایل صبح به وقت جهانی (UTC)، که میشه صبح زود و ساعات اولیه روز به وقت ایران، شبکه خلوت تره و کارمزدها به میزان قابل توجهی کاهش پیدا می کنن.

برای اینکه بتونید بهترین زمان رو برای تراکنش هاتون پیدا کنید و از این نوسانات به نفع خودتون استفاده کنید، حتماً از ابزارهای ردیاب گس (Gas Trackers) استفاده کنید. وب سایت هایی مثل Etherscan Gas Tracker یا BlockNative Gas Estimator، قیمت های لحظه ای گس رو بر حسب Gwei برای سطوح مختلف سرعت (کند، استاندارد، سریع) بهتون نشون میدن.

خیلی از کیف پول های مدرن مثل متامسک (MetaMask) هم این قابلیت رو به صورت داخلی ارائه میدن و به شما اجازه میدن تا بر اساس فوریت تراکنش خودتون، هزینه مناسب رو انتخاب کنید. اگه تراکنشتون فوری نیست، میتونید اونو برای زمانی که گس ارزون تره برنامه ریزی کنید و تا ۵۰٪ یا بیشتر تو هزینه ها صرفه جویی کنید.

۲. استفاده از راه حل های لایه دوم (Layer 2) و سایدچین ها (Sidechains)

این راهکار، مؤثرترین روش برای کاهش کارمزد اتریوم به حساب میاد. راه حل های مقیاس پذیری لایه دوم و سایدچین ها طوری طراحی شدن که بار محاسباتی رو از روی زنجیره اصلی اتریوم بردارن و تراکنش ها رو تو یه محیط موازی و بسیار سریع تر و ارزون تر پردازش کنن و در نهایت، نتیجه نهایی رو به صورت دسته ای به زنجیره اصلی ارسال کنن. این کار می تونه هزینه ها رو تا ۹۰ الی ۹۵ درصد کاهش بده و واقعاً معجزه می کنه!

رول آپ ها (Rollups): راه حل های هوشمندانه

رول آپ ها خودشون دو دسته اصلی دارن:

• آپتیمیستیک رول آپ ها (Optimistic Rollups): پروژه هایی مثل آربیتروم (Arbitrum) و آپتیمیزم (Optimism) جزو این دسته اند. اینا امنیتشون رو مستقیماً از شبکه اصلی اتریوم به ارث می برن. تراکنش ها رو تو لایه ۲ پردازش می کنن و با این فرض که همه تراکنش ها معتبر هستن، اونا رو به لایه ۱ ارسال می کنن. البته یه مدتی هم برای سنجش تراکنش ها و برگشتشون در صورت مشاهده تقلب وجود داره.
• ZK-Rollups (دانش صفر): پروژه هایی مثل zkSync، استارک نت (StarkNet) و پالیگان zkEVM تو این دسته قرار می گیرن. اینا از روش های رمزنگاری پیشرفته استفاده می کنن که امنیت بالاتری دارن و آینده شون هم خیلی روشنه.

سایدچین ها (Sidechains): زنجیره های موازی

پالیگان PoS (Polygon PoS) یه نمونه معروف از سایدچین هاست. سایدچین ها بلاکچین های مستقل هستن که به موازات اتریوم کار می کنن و مکانیزم اجماع و ولیدیتورهای خاص خودشون رو دارن. این استقلال بهشون انعطاف پذیری و سرعت بالایی میبخشه و هزینه ها رو به شدت کاهش میده. اما این به این معنیه که امنیت سایدچین به طور کامل به ولیدیتورهای خودش وابسته است و مستقیماً از امنیت اتریوم بهره مند نمیشه.

برای استفاده از این شبکه ها، شما باید دارایی هاتون رو از طریق یه «پل» (Bridge) از شبکه اصلی اتریوم به شبکه لایه ۲ یا سایدچین مورد نظر منتقل کنید.

ویژگی	آربیتروم (Arbitrum)	آپتیمیزم (Optimism)	پالیگان PoS (Polygon PoS)
نوع تکنولوژی	لایه دوم (Optimistic Rollup)	لایه دوم (Optimistic Rollup)	سایدچین
مدل امنیتی	بهره گیری از امنیت اتریوم	بهره گیری از امنیت اتریوم	امنیت مستقل
میانگین هزینه تراکنش	بسیار پایین (زیر ۰.۰۱ دلار)	بسیار پایین (زیر ۰.۰۱ دلار)	کم (زیر ۰.۰۱ دلار)
توکن بومی برای کارمزد	ETH	ETH	MATIC (که در آینده به POL تغییر می کند)

۳. تنظیم دستی قیمت گس و Gas Limit: یه کار حرفه ای

اغلب کیف پول ها مثل متامسک، یه گزینه پیشرفته دارن که بهتون اجازه میده Priority Fee (انعام اولویت) رو خودتون تنظیم کنید. اگه عجله ای ندارید و شبکه هم شلوغ نیست، میتونید این عدد رو کمتر بذارید تا هزینه تون کم بشه. اما اگه عجله دارید، یه ذره بیشتر بدید که تراکنشتون زودتر انجام بشه.

مفهوم Gas Limit (محدودیت گس) رو هم جدی بگیرید. این حداکثر گسیه که تراکنشتون مجازه مصرف کنه. کیف پول ها معمولاً یه مقدار پیش فرض میذارن که معمولاً کافیه. اما اگه دارید یه عملیات خیلی پیچیده انجام میدید (مثلاً تعامل با یه قرارداد هوشمند جدید)، ممکنه لازم باشه این مقدار رو کمی بالا ببرید تا تراکنشتون به خاطر کم آوردن گس، وسط راه با شکست مواجه نشه و الکی پولتون هدر نره.

تنظیم دستی Priority Fee در کیف پول ها می تونه هزینه های گس رو برای تراکنش های غیرفوری به شکل چشمگیری کاهش بده.

۴. دسته بندی تراکنش ها (Transaction Batching): با یک تیر چند نشان!

فکر کنید میخواید چندتا کار مختلف رو تو شبکه اتریوم انجام بدید. مثلاً یه توکن بخرید، بعد یه مقدارشو بفرستید واسه یه نفر دیگه و بعد هم تو یه استخر نقدینگی شرکت کنید. اگه هر کدوم از اینا رو جداگانه انجام بدید، باید برای هر کدوم یه کارمزد پایه پرداخت کنید. اما با دسته بندی تراکنش ها، میتونید همه این کارها رو تو یه تراکنش بزرگ جا بدید و فقط یک بار کارمزد پایه رو پرداخت کنید! اینجوری هزینه هاتون حسابی کم میشه.

این قابلیت معمولاً توسط کیف پول های قرارداد هوشمند مثل Ambire Wallet ارائه میشه. حتی متامسک هم داره تلاش می کنه با استانداردهای جدیدی مثل EIP-5792 این امکان رو به کاربرهاش بده. اگه تراکنش های زیادی دارید، حتماً این گزینه رو بررسی کنید.

۵. انتخاب dAppهای بهینه و استفاده از تجمیع کننده های DEX

• dAppهای بهینه از نظر گس: همه برنامه های غیرمتمرکز (dApps) مثل هم نیستن. بعضی از توسعه دهنده ها با کدنویسی هوشمندانه و بهینه، قراردادهایی می نویسن که گس کمتری مصرف می کنن. همیشه قبل از استفاده از یه dApp جدید، یه سرچ کوچیک بکنید و ببینید آیا از نظر مصرف گس بهینه هست یا نه.
• تجمیع کننده های DEX (DEX Aggregators): اگه زیاد تو صرافی های غیرمتمرکز (DEX) مثل Uniswap خرید و فروش می کنید، حتماً از یه تجمیع کننده مثل 1inch، CoW Swap یا ParaSwap استفاده کنید. این پلتفرم ها مثل یه موتور جستجو عمل می کنن و بهترین و ارزون ترین مسیر معاملاتی رو برای شما پیدا می کنن. اونا همزمان چندین DEX و استخر نقدینگی رو بررسی می کنن و قیمتی رو بهتون پیشنهاد میدن که کمترین گس فی رو داشته باشه. اینجوری لازم نیست خودتون دونه دونه صرافی ها رو چک کنید.

۶. شبیه سازی تراکنش ها برای جلوگیری از ضرر الکی!

قبلاً هم گفتیم که تراکنش های ناموفق هم کارمزد دارن و این میتونه خیلی حرص آور باشه. مخصوصاً تو معاملات پیچیده دیفای، ممکنه یه تراکنش به دلایل مختلف (مثل لغزش قیمت، نقدینگی کم یا اشتباه تو تنظیمات) با شکست مواجه بشه و پول گستون بپره.

برای جلوگیری از این ضرر، میتونید از ابزارهای شبیه ساز تراکنش استفاده کنید. پلتفرم هایی مثل Tenderly و DeFi Saver این امکان رو بهتون میدن که قبل از اینکه تراکنش رو واقعاً به شبکه بفرستید، شبیه سازیش کنید. این ابزارها بهتون میگن که آیا تراکنش موفق میشه یا نه و اگه قراره شکست بخوره، بهتون هشدار میدن تا پول گستون هدر نره. یه جورایی قبل از بازی، یه بار تمرین می کنید تا ببینید نتیجه چی میشه!

۷. سایر روش ها و ترفندهای کاربردی

• انتخاب کیف پول با کارمزد بهینه: بعضی از کیف پول ها قابلیت های داخلی برای کاهش کارمزد اتریوم دارن یا به طور هوشمندانه تر گس رو مدیریت می کنن. مثلاً کیف پول هایی مثل Dharma Wallet سعی می کنن بهترین زمان رو برای تراکنش های شما انتخاب کنن.
• استفاده از برنامه های با تخفیف گس: بعضی از پلتفرم ها مثل Balancer یا Furucombo برای جذب کاربر، بخشی از کارمزد گس رو به صورت توکن های خودشون (مثل BAL یا COMBO) بهتون برمی گردونن. این یه جور کش بکه که هزینه هاتون رو کاهش میده.
• بهینه سازی قراردادهای هوشمند (مخصوص توسعه دهندگان): اگه خودتون توسعه دهنده هستید، حواستون باشه که کدنویسی تمیز و بهینه قراردادهای هوشمند، مصرف گس رو حسابی پایین میاره. یه قرارداد شلوغ و غیربهینه، مثل یه ماشین پرمصرف عمل میکنه!
• توکن های گس (Gas Tokens): قبلاً توکن هایی مثل GST2 وجود داشتن که بهتون اجازه میدادن وقتی گس ارزون بود، اون ها رو بسازید (Mint) و وقتی گرون شد، بازخرید (Redeem) کنید تا گس کمتری بدید. اما با به روزرسانی EIP-1559، تاثیرگذاری این توکن ها تقریباً از بین رفته و دیگه توصیه نمیشه ازشون استفاده کنید. پس زیاد دنبالشون نباشید.

آینده کارمزد اتریوم: چی در انتظارمونه؟

اتریوم یه پروژه زنده و در حال تکامله و تیم توسعه اش مدام در تلاش هستن که مشکلاتش، از جمله کارمزدهای بالا رو حل کنن. چند تا به روزرسانی بزرگ تو راهه که ممکنه تأثیر زیادی روی این قضیه داشته باشن:

• The Merge (انتقال به Proof of Stake): این به روزرسانی بزرگ که قبلاً انجام شده، اتریوم رو از مدل Proof of Work (ماینینگ) به Proof of Stake (استیکینگ) تغییر داد. این کار مصرف انرژی رو به شدت کم کرد و امنیت شبکه رو بالا برد، اما حواستون باشه که به صورت مستقیم کارمزدها رو تو لایه ۱ کاهش نداد. هدف اصلیش این نبود.
• شاردینگ (Sharding): این یکی قراره بازی رو عوض کنه! شاردینگ شبکه اتریوم رو به بخش های کوچیکتر (به اسم شارد) تقسیم می کنه که میتونن به صورت موازی تراکنش ها رو پردازش کنن. این یعنی توان عملیاتی شبکه به شدت میره بالا و خب، وقتی فضای بلاک بیشتر میشه، رقابت کم میشه و کارمزدها هم میتونن پایین بیان. البته شاردینگ یه پروژه طولانی مدته و هنوز کامل پیاده سازی نشده.
• EIP-4844 (Proto-Danksharding): این به روزرسانی که به Proto-Danksharding معروفه، قراره تأثیر خیلی بزرگی روی رول آپ ها (همون لایه ۲ ها) داشته باشه. با این تغییر، فضایی به اسم بلاب (Blob) به بلاک های اتریوم اضافه میشه که برای ذخیره داده های رول آپ ها خیلی ارزون تره. این یعنی هزینه های لایه ۲ ها به شدت کاهش پیدا می کنه و استفاده ازشون از همیشه هم به صرفه تر میشه. این آپدیت نزدیک تر از شاردینگ کامله.
• ETFهای اسپات اتریوم: اگه صندوق های قابل معامله در بورس (ETF) اسپات اتریوم تایید و راه اندازی بشن، میتونه باعث جذب سرمایه بیشتر و افزایش تقاضا برای اتریوم بشه. این از یه طرف خوبه چون قیمت اتریوم ممکنه بالا بره، اما از طرف دیگه میتونه باعث شلوغی بیشتر شبکه و افزایش موقتی کارمزدها بشه.

به روزرسانی های آتی اتریوم، به خصوص EIP-4844 و شاردینگ، پتانسیل بالایی برای کاهش چشمگیر کارمزدها، به ویژه در راه حل های لایه دوم، دارند.

به طور کلی، چشم انداز آینده برای کارمزد اتریوم با وجود این به روزرسانی ها، مثبته. هرچند لایه ۱ ممکنه همیشه گرون بمونه، اما لایه ۲ ها و راهکارهای جانبی قراره اتریوم رو برای همه دسترس پذیرتر و اقتصادی تر کنن.

جمع بندی: باهوش باشیم، کمتر پول گس بدیم!

همونطور که دیدیم، کاهش کارمزد اتریوم دیگه یه آرزوی دست نیافتنی نیست، بلکه با استراتژی های درست و استفاده از ابزارهای موجود، کاملاً عملیه. درسته که اتریوم یه شبکه بی نظیره و تقاضا برای استفاده ازش بالاست، اما این دلیل نمیشه که هر مبلغی رو بابت کارمزدهاش پرداخت کنیم.

مهمترین کاری که میتونید بکنید اینه که آگاهی تون رو بالا ببرید و هوشمندانه عمل کنید. زمان بندی درست تراکنش ها، استفاده از راه حل های لایه دوم و سایدچین ها (که واقعاً معجزه می کنن!)، دسته بندی عملیات ها، انتخاب dAppهای بهینه و شبیه سازی تراکنش ها، همگی میتونن حسابی تو جیبتون پول نگه دارن.

یادتون باشه که دنیای بلاکچین همیشه در حال تغییره و اتریوم هم بی وقفه داره پیشرفت می کنه. به روزرسانی های آینده مثل شاردینگ و Proto-Danksharding قراره تجربه کاربری رو خیلی بهتر کنن و کارمزدها رو، مخصوصاً تو لایه های دوم، باز هم کاهش بدن. پس ناامید نشید! با کمی دقت و استفاده از این راهکارها، میتونید از اکوسیستم هیجان انگیز اتریوم لذت ببرید، بدون اینکه بخش زیادی از سرمایه تون رو قربانی کارمزدها کنید.