نامداران؛ سردمداران بی احترامی در فوتبال ایران!

وصال روحانی: بداخلاقی های رایج در لیگ برتر فوتبال ایران به حدی رسیده که فقط می تواند اسباب تاسف هر چه بیشتر ناظران این فرایند باشد. بعد از برخورد فیزیکی محمدحسین کنعانی زادگان، مدافع ملی پوش پرسپولیس با یکی از هواداران تیم رقیب نوبت به شجاع خلیل زاده مدافع اسبق این تیم و عضو کنونی تراکتور رسید که در پایان دیدار اخیر این تیم با سرخ های تهرانی به خبرنگاران تاخت و همه آنها را وابستگان کارلوس کی روش خواند و گفت که همین مربی پرتغالی با عدم دعوت از وی به دیدارهای تیم ملی 8 سال از فوتبال وی را ضایع و فرصت های فراوانی را از او دریغ کرد. اعتراض خبرنگاران به وی همان و تشدید کشمکش بین دو سو همان و اگر دخالت پاکو خمس، سرمربی اسپانیایی و سعید مظفری زاده مدیر تیم تراکتور در کار نبود، این برخورد کلامی به غایله بزرگ تری تبدیل می شد. طی همین مسابقه بود که علیرضا بیرانوند سنگربان پرسپولیس هم طوری داور را تهدید و از اخطار دادن به خود برحذر کرد که انگار قصد کشتن وی را دارد. اینها فقط مشت نمونه خروار است و از شروع فصل جاری مانند سنوات قبلی لیگ این گونه برخوردها را فراوان دیده ایم. کم صبری ها و اتهام زنی این به آن و حفظ نشدن احترام رقبا و داوران و مربیان سبب شده سنگ روی سنگ بند نشود و مسابقات لیگ تبدیل به یک عرصه بزرگ بدآموزی شود و ابعاد این قضیه هر فصل بدتر از فصل قبلی گردد. وقتی مدیرعامل و سرمربی یک تیم بزرگ هم رودررو می ایستند و علناً برای حذف یکدیگر از صحنه می کوشند، چگونه می توان انتظار داشت که تیم های رقیب احترام یکدیگر را حفظ و از یورش به طرف مقابل پرهیز کنند.

کجاست یک الگوی درست؟
این روند زمانی ناامیدکننده تر می شود که پیشتازی در زمینه بداخلاقی و متهم کردن دیگران به شماری از مشهورترین بازیکنان و مربیان فوتبال ایران هم بسط می یابد و آنها تبدیل به سردمداران بی حرمتی می شوند. این یک واقعیت مسلم است که همیشه کوچک ترها چشم به مسن ترهای حرفه خود می دوزند و آنچه را در رفتار آنها می بینند، آویزه گوش خود می کنند و زمانی که رفتارهای برخی بزرگان فوتبال ما در کوران دیدارهای لیگ چیزی است که می بینیم، چطور می توان به یک الگوبرداری درست و موفق امید بست و لیگ را قدری منزه تر ساخت و رفتاری پسندیده تر و زبانی خوش تر را از حاضران در این مسابقات انتظار کشید.
به نشست های خبری اکثر بازی های لیگ و اظهارات نه چندان خوش مربیان حاضر در این نشست ها توجه کنید تا دریابید بداخلاقی ها چگونه در بطن این لیگ لانه کرده و جوانمردی را که پایه هر ورزشی است، محو کرده و انواع سوء رفتارها را جانشین آن ساخته است.

بیماری های مسری اخلاقی
حساسیت های فنی و دشواری های تاکتیکی در مسابقات لیگ سایر کشورها بسیار بیشتر از چیزی است که ما هر هفته در لیگ خودمان می بینیم و با وجود این، هرگز میزان کم حوصله بودن و حجم بددهنی ها در آن کشورها به حدی نمی رسد که در لیگ ما رویت و شنیده می شود. هفته ای نیست که داوران از دم تیغ منتقدان نگذرند و به ندرت اتفاق می افتد که مربیان تیم های بازنده تاکتیک های انتخابی رقبای برنده را به باد انتقاد نگیرند و آن را ضد فوتبال و کثیف نخوانند. این گونه بیماری های مسری اخلاقی خصوصیات فنی خوب لیگ را هم زایل و کار را به بیراهه می کشاند و رقابتی را می سازد که وجوه منفی آن بشدت بر وجوه مثبت آن می چربد و کمتر فرد حاضر در این عرصه را می توان یافت که از دامنه این بداخلاقی ها مصون بماند و به درون این معرکه سوق داده نشود.

هیچ وقت دیر نیست
متداول شدن فزاینده کج کرداری ها در جریان مسابقات لیگ قصه تازه ای نیست و از همان دوره نخست باب بوده ولی هر سال بر حجم آن افزوده شد و اینک در دوره بیست و سوم به یک انباشتگی هراس آور رسیده به گونه ای که بر کل لیگ و ماهیت فوتبال سایه انداخته و خوبی ها را به حداقل رسانده و بدی ها را به حداکثر بالغ ساخته است. این رشد چشمگیر نتیجه عدم توجه کافی و بایسته به این پدیده منفی و قصور فراوان در برچیدن کژی های قبلی است و چون این ماجراها هرگز مهار نشد، به بن بست کنونی رسیده ایم.
اگرچه شرایط کنونی هراس آور است اما برای شروع منزه سازی نسبی امور هیچ گاه دیر نیست و اگر مسیولان امر از همین امروز دست به کار شوند، بهتر از منفعل ماندن و قطع کامل امید از بهبودی امور است.

251 251