عوامل تشدیدکننده پارکینسون – اسمارت تیم

بیماری پارکینسون وضعیتی است که منجر به مشکلاتی در حرکت، خواب، سلامت روان و غیره می شود. هیچ درمان کاملی تا کنون برای آن ابداع نشده است اما داروها و درمان هایی برای کاهش علایم آن مانند لرزش، مشکل در صحبت کردن و انقباضات دردناک عضلانی وجود دارد.

به گزارش اسمارت تیم، این بیماری یکی از شایع ترین اختلالات سیستم عصبی به حساب می آید که نخستین بار از سوی دانشمند بریتانیایی، جیمز پارکینسون در سال 1817 میلادی توصیف شد و نام وی روی این بیماری قرار گرفت.

در پارکینسون که یک بیماری پیشرونده مزمن است افراد، مبتلا به لرزش در اندام ها و کندی حرکت می شوند. در ادامه روند بیماری، مبتلایان ممکن است دچار اختلالات حافظه و تغییر رفتاری شوند. این در شرایطی است که مشکلات روان از جمله استرس و افسردگی نیز در مبتلایان بسیار شایع است و حدود یک سوم این افراد با دیابت دست و پنجه نرم می کنند.

دکتر آدیتیا گوپتا، جراح مغز و اعصاب در این باره می گوید: این بیماری زمانی رخ می دهد که سلول های عصبی در مغز به ویژه در بخش توده سیاه به تدریج از کار می افتند یا می میرند. این سلول ها دوپامین تولید می کنند که یک انتقال دهنده عصبی ضروری برای هماهنگی حرکات بدن است. با کاهش سطح دوپامین، افراد مبتلا به پارکینسون دچار لرزش، سفتی، کندی حرکت و اختلال در تعادل و هماهنگی اجزای بدن می شوند.

علت دقیق بیماری پارکینسون هنوز به طور کامل شناخته نشده است، اما اعتقاد بر این است که عامل ژنتیکی می تواند در ابتلا به آن نقش داشته باشد.

سن نیز یک عامل خطر مهم در پیدایش این بیماری است. پارکینسون عموما برای سنین پس از 60 سال مشاهده می شود اما بر اساس آمارها حدود 5 تا 10 درصد افراد حتی پیش از 50 سالگی هم به این بیماری مبتلا می شوند. در اروپا تخمین زده می شود بین 1 تا 2 درصد از افراد بالای 65 سال مبتلا به بیماری پارکینسون باشند.

چه عواملی می توانند علایم پارکینسون را تشدید کنند؟

به گزارش یورونیوز، در صورت ابتلا به پارکینسون، مواردی وجود دارند که می توانند این بیماری را بدتر کنند. این عوامل عبارتند از:

1. استرس: واکنش طبیعی بدن به استرس شامل افزایش تنش عضلانی و بالا رفتن ضربان قلب است که می تواند باعث تشدید لرزش و سفتی عضلات در افراد مبتلا به بیماری پارکینسون شود.

تکنیک های مدیریت استرس مانند تمرکز حواس، مدیتیشن و تمرین های تمدد اعصاب می توانند با تقویت و آرام کردن سیستم عصبی به کاهش این اثرات کمک کنند.

2. کم خوابی: خواب ناکافی یا بی کیفیت، ریتم طبیعی بدن را مختل می کند و منجر به افزایش خستگی و بدتر شدن علایم حرکتی در افراد مبتلا به بیماری پارکینسون می شود. فراهم کردن زمینه خواب خوب و رسیدگی به اختلالات خواب با کمک پزشک برای مدیریت علایم پارکینسون بسیار مهم است.

3. بیماری یا عفونت: هر گونه بیماری یا عفونت می تواند استرس بیشتری را بر بدن وارد کند و منجر به بدتر شدن موقت علایم پارکینسون شود. برای افراد مبتلا به بیماری پارکینسون مهم است که به سرعت به هر گونه بیماری یا عفونت رسیدگی کنند و مراقب حفظ سلامت کلی خود باشند.

4. زمان یا دُز دارو: زمان و دز مناسب داروها برای مدیریت موثر علایم پارکینسون ضروری است. اگر داروها طبق دستور مصرف نشوند در کنترل علایم ممکن است نوسان رخ دهد.

5. تغذیه نامناسب: سوءتغذیه یا کم آبی می تواند بر جذب دارو و سلامت کلی تاثیر بگذارد و به طور بالقوه علایم پارکینسون را بدتر کند. حفظ یک رژیم غذایی متعادل متشکل از غذاهای مغذی می تواند موثر باشد و اثربخشی داروهای پارکینسون را افزایش دهد.

6. عدم تحرک: فقدان فعالیت بدنی می تواند به سفتی و ضعف عضلانی و بدتر شدن علایم حرکتی کمک کند. این در حالی است که ورزش منظم و حرکات کششی می تواند به بهبود تحرک، تعادل و عملکرد کلی بدن کمک کند. ترشح اندورفین در نتیجه ورزش نیز می تواند به کاهش علایم افسردگی و اضطراب یاری برساند.

7. داروهای خاص: برخی داروهای خاص مانند داروهای ضد روان پریشی، ضد تهوع و ضد افسردگی می توانند با سطح دوپامین تداخل کرده یا علایم حرکتی را تشدید کنند.

پایان خبر اسمارت تیم