نکات جالب درباره شهر ممنوعه در پکن

شهر ممنوعه پکن، قلب تپنده تاریخ چین، پر از قصه ها و رازهای ناگفته است که هر گوشه آن داستانی دارد. از معماری عجیب و غریبش گرفته تا زندگی امپراتورها و نمادهای پنهان، هر قدم در این شهر عظیم، شما را با شگفتی های جدیدی روبه رو می کند. باور کنید، پشت دیوارهای بلند و سر به فلک کشیده این شهر، دنیایی از دانستنی های جذاب پنهان شده که شاید حتی فکرش را هم نکنید. می خوایم با هم به دل این تاریخ پر رمز و راز بزنیم و ببینیم چرا این قصر بزرگ ممنوعه نام گرفته، چه رازهایی در معماری بی نظیرش نهفته و چطور می تونید بهترین تجربه رو از بازدیدش داشته باشید. آماده اید؟

شهر ممنوعه: سفری به قلب تاریخ پکن

اولین چیزی که با شنیدن نام شهر ممنوعه به ذهن آدم می آید، شاید یک مکان مرموز و دست نیافتنی باشد که ورود به آن ممنوع است. اما واقعیت چیز دیگری است! شهر ممنوعه یا همون گُوگونگ (Gùgōng)، الان دیگه یه موزه بزرگ و باشکوهه که سالانه میلیون ها نفر از سراسر دنیا رو جذب خودش می کنه. اما خب، دلیل این نامگذاری برمی گرده به گذشته پررمز و رازش که در ادامه بهش می پردازیم.

از پایتخت امپراتوری تا موزه بزرگ دنیا

شهر ممنوعه رو توی قلب پکن پیدا می کنید، درست شمال میدان معروف تیان آنمن. این مجموعه عظیم و بی نظیر، قرارگاه اصلی ۲۴ امپراتور از دو سلسله بزرگ مینگ و چینگ بوده. فکرشو بکنید، ۵۰۵ سال تمام، این شهر مرکز قدرت، سیاست، فرهنگ و هنر چین بوده! جایی که تمام تصمیم های مهم کشور گرفته می شده و امپراتورها و خانواده هاشون زندگی می کردند.

ساخت این شاهکار معماری در سال ۱۴۰۶ میلادی، به دستور امپراتور یونگ له از سلسله مینگ شروع شد و بعد از ۱۴ سال تلاش بی وقفه، یعنی در سال ۱۴۲۰ میلادی، به اتمام رسید. باورنکردنیه که این همه عظمت، اونم توی اون دوران بدون ابزار و امکانات امروزی، ساخته شده! این مجموعه نزدیک به ۷۲ هکتار وسعت داره و طبق افسانه ها، ۹۹۹۹.۵ اتاق توش وجود داره. می دونید چرا نیم تا اتاق؟ چون چینی ها اعتقاد داشتن که فقط خدای آسمانی می تونه قصری با ۱۰ هزار اتاق داشته باشه و امپراتورهای فانی، باید کمی کمتر از خداشون داشته باشن!

بعد از اینکه آخرین امپراتور چین، یعنی پویی در سال ۱۹۲۴ از شهر ممنوعه اخراج شد، این مکان تاریخی دیگه کاربری سلطنتی نداشت و توی سال ۱۹۲۵، به یک موزه تبدیل شد که بهش می گن موزه قصر. امروزه شهر ممنوعه پکن به عنوان یکی از بزرگترین و سالم ترین مجموعه کاخ های باستانی جهان شناخته میشه و توی فهرست میراث جهانی یونسکو هم ثبت شده. دیدن این همه شکوه و تاریخ، واقعاً تجربه بی نظیریه.

چرا ممنوعه و بنفش؟ راز نام گذاری های عجیب

خب، می رسیم به سوالی که ذهن خیلی ها رو درگیر می کنه: چرا به این قصر عظیم ممنوعه می گن؟ و اصلاً جریان رنگ بنفش توی نامگذاریش چیه؟

دلیل ممنوعه بودن این شهر

اسم شهر ممنوعه (Forbidden City) در واقع ترجمه انگلیسی کلمه چینی زی جین چنگ (Zijincheng – 紫禁城) هست. دلیل ممنوعه بودن این قصر خیلی ساده ست: دسترسی به اون برای مردم عادی کاملاً ممنوع بود! فقط امپراتور، خانواده اش، مقامات بلندپایه و خدمه خاص می تونستن واردش بشن. حتی اعضای خانواده سلطنتی هم اجازه نداشتن به همه بخش های قصر رفت وآمد کنن. تنها کسی که آزادانه تو همه جای شهر قدم می زد و هیچ محدودیتی نداشت، خود امپراتور بود.

این ممنوعیت هم نماد قدرت بی حد و حصر امپراتوری بود و هم برای حفظ امنیت اونها. فکرش رو بکنید، نگهبان ها بیرون دروازه ها مستقر بودن تا کسی بی اجازه داخل نشه و همین خودش یک ابهت خاصی به این مکان می داد. الان که دیگه ممنوعه ای در کار نیست و همونطور که گفتیم، مردم محلی بهش گوگونگ یا کاخ های پیشین می گن.

داستان رنگ بنفش در نام شهر

اما چرا بنفش؟ این قسمت قصه دیگه وارد دنیای نجوم و فلسفه چینی میشه که خیلی جالبه. در طالع بینی و ستاره شناسی سنتی چین، ستاره پولاریس (Polaris) که بهش زی وی (Ziwei) یا ستاره ممنوعه بنفش می گفتن، توی مرکز آسمان شمالی قرار داشت. چینی ها معتقد بودن که این ستاره محل زندگی امپراتور آسمانی یا خدای آسمان هاست.

از اونجایی که امپراتورهای زمینی خودشون رو فرزندان آسمان می دونستن و معتقد بودن که با اجازه آسمون دارن حکومت می کنن، قصرشون رو با امپراتور آسمانی هماهنگ کردن. برای همین، قصر زمینی امپراتور هم به زی گونگ یا کاخ بنفش معروف شد و بعداً به زی جین چنگ (شهر ممنوعه بنفش) تغییر نام داد. اینجوری، هم قدرت الهی امپراتور نشون داده می شد و هم جایگاه خاص اون در کیهان. واقعاً جالبه، نه؟

معماری شهر ممنوعه: از عظمت چوب تا نمادهای پنهان

اگر بخواهیم در مورد معماری شهر ممنوعه صحبت کنیم، باید بگیم که این یک شاهکار واقعی از مهندسی و هنر چین باستانه. این قصر با اینکه بیشتر ساختمان هاش از چوب ساخته شده، اما طوری طراحی و بنا شده که بعد از قرن ها هنوز هم پابرجاست و خیلی ها رو انگشت به دهان می ذاره.

بزرگترین سازه چوبی دنیا

شهر ممنوعه، بزرگترین مجموعه سازه های چوبی باستانی توی دنیاست که به خوبی حفظ شده. باور کنید، برای ساخت این قصر عظیم، چیزی حدود یک میلیون کارگر، شامل صدها هزار صنعتگر، برای ۱۴ سال تمام بی وقفه کار کردن. چوب های مورد نیاز از جنگل های دوردست جنوب غربی چین آورده می شد و سنگ های عظیم از منطقه فانگ شان، حومه پکن. جالب اینجاست که برای جابجایی این سنگ های بزرگ توی زمستون، هر ۵۰ متر یه چاه حفر می کردن و آب رو روی جاده می ریختن تا یخ ببنده و بتونن سنگ ها رو با سورتمه روی یخ سر بدن و حرکت بدن. این نشون دهنده هوش و مهارت فوق العاده چینی های باستانه.

مساحت کلی این کاخ حدود ۷۲ هکتاره که برای درک عظمتش می تونید تصور کنید ۱۰۰ زمین فوتبال رو کنار هم بذارید! بیش از ۹۸۰ ساختمان و حدود ۸۷۲۸ اتاق (البته اگه افسانه ۹۹۹۹.۵ رو کنار بذاریم) توش جا گرفته. همه این ساختمان ها به صورت متقارن در امتداد یک محور مرکزی شمالی-جنوبی ساخته شده ان. این محور، فقط یک خط فرضی نیست، بلکه نمادی از وحدت و هماهنگی بین زمین و آسمان و همینطور بین امپراتور و مردمش بوده. اصول فنگ شویی هم توی طراحی کلی و حتی جزئیاتش، نقش اساسی داشته.

رنگ ها و اعداد در دل معماری

معماری شهر ممنوعه پر از نمادهای رنگی و عددیه که هر کدوم معنای خودشون رو دارن. مثلاً رنگ زرد که توی کاشی های سقف و تزئینات زیادی به چشم می خوره، نماد قدرت، ثروت و برتری امپراتوریه. این رنگ مخصوص امپراتور و خانواده اش بوده و مردم عادی اجازه استفاده ازش رو نداشتن. رنگ قرمز هم که توی دیوارها، ستون ها و درها زیاد دیده میشه، نماد شادی، خوشبختی و جشنه و توی فرهنگ چینی خیلی محبوبه. رنگ سبز هم نماد رشد و زندگیه.

اما عدد ۹، یه عدد خیلی خاص توی معماری شهر ممنوعه ست. عدد ۹ توی فرهنگ چینی نماد برتری، ابدیت و طول عمره. برای همین، می بینید که در و پنجره های اصلی ۹ ردیف میخ دارن (هر ردیف ۹ میخ) یا سقف تالار هارمونی برتر که بلندترین سقف شهر ممنوعه ست، با ۹ حیوان افسانه ای تزئین شده. حتی گفته میشه تعداد اتاق های شهر هم به همین عدد ۹۹۹۹.۵ نزدیک بوده تا این نماد قدرت و ابدیت حفظ بشه.

حیوانات اسطوره ای و نقششان

شهر ممنوعه پر از طرح ها و مجسمه های حیوانات اسطوره ایه که هر کدوم نماد خاصی هستن و کلی حرف برای گفتن دارن:

• اژدها: اژدها نماد اصلی امپراتوره و قدرت و اقتدار اونو نشون میده. توی این مجموعه عظیم، می تونید بیش از ۱۲۶۵۴ طرح اژدها رو در شکل های مختلف پیدا کنید! باور نکردنیه، نه؟ تخت پادشاهی امپراتور که بهش تخت اژدها هم می گفتن، با کلی اژدها تزئین شده بود.
• ققنوس: ققنوس معمولاً نماد ملکه و نماد خوشبختی و تولد دوباره ست. وقتی اژدها و ققنوس کنار هم قرار می گیرن، نمادی از اتحاد امپراتور و ملکه و همینطور سعادت خانواده سلطنتیه.
• شیر: مجسمه های شیر رو در ورودی خیلی از کاخ ها و تالارها می بینید. همیشه هم به صورت جفت هستن: یه شیر نر که پاش رو روی یک توپ گذاشته (نماد دوستی و محبت) و یه شیر ماده که زیر پاش یه توله شیر داره (نماد نگهبانی و حفاظت). شیر توی فرهنگ چینی نماد تسلط و قدرت پادشاه حیواناته.
• سایر حیوانات: روی پشته سقف تالارهای مهم، ردیفی از مجسمه های حیوانات افسانه ای مثل اژدها، ققنوس، شیر، اسب آسمانی و… قرار دارن که علاوه بر زیبایی، برای دفع ارواح خبیث و جذب خوشبختی هم استفاده می شدن. هر چی تعداد این حیوانات بیشتر باشه، اون ساختمان مهم تر و بلندمرتبه تره.

سقف های شگفت انگیز و آجرهای طلا

یکی دیگه از نکات جالب درباره شهر ممنوعه پکن، طراحی سقف های اوناست. این سقف ها با شیب های خاص و سطوح لعابدار، طوری ساخته شدن که پرنده ها نتونن روشون بشینن و لانه کنن. این کار برای حفظ تمیزی و شکوه ساختمان ها انجام می شده. فکرش رو بکنید، چقدر به جزئیات فکر می کردن!

کف پوش تالارهای اصلی هم داستانی برای خودش داره: آجرهای طلا! البته این آجرا واقعاً از طلا نیستن، اما به خاطر فرآیند ساخت پیچیده و ارزش بالاشون به این اسم معروف شدن. برای ساخت هر کدوم از این آجرهای مخصوص، ۲۹ مرحله مختلف انجام می شد و به قدری محکم و با کیفیت بودن که گفته میشه صدای راه رفتن روی اونا، صدای طلا رو تداعی می کرده.

شهر ممنوعه پکن، با مساحت ۷۲ هکتار و ساختمانی با ۸۷۰۷ اتاق، شاهکاری از معماری کلاسیک چینی است که بیش از ۵۰۰ سال قلب تپنده امپراتوری مینگ و چینگ بود و امروزه به عنوان بزرگترین مجموعه سازه های چوبی باستانی جهان شناخته می شود.

معماری خاص و ویژگی های کمتر شنیده شده

شهر ممنوعه پر از جزئیات معماریه که هر کدوم یه داستان دارن:

• نبود درخت در حیاط بیرونی: شاید تعجب کنید، اما توی حیاط های بیرونی شهر ممنوعه اصلاً درخت کاشته نشده! دلیلش هم این بود که امپراتورها اعتقاد داشتن درخت ها ممکنه شکوه و عظمت سلطنتی رو تحت الشعاع قرار بدن یا حتی برای قاتلان و دشمنان جایی برای پنهان شدن فراهم کنن.
• سنگ کنده کاری شده عظیم: پشت تالار حفظ هارمونی، یک سنگ آبی عظیم کنده کاری شده با طرح اژدها وجود داره که در ابتدا بیش از ۳۳۰ تن وزن داشته! این سنگ توسط بیست هزار کارگر، روی سورتمه های یخی و با زحمت فراوان، به کاخ منتقل شده.
• تالار یوده (Yude tang): جالبه بدونید که گفته میشه ساخت این تالار با معماری خاص خودش، برعهده یک معمار ایرانی بوده. این موضوع نشون دهنده تبادلات فرهنگی و هنری بین ایران و چین در اون دوران هست.
• خانه اپرای سه طبقه: توی شهر ممنوعه یه خانه اپرای چوبی سه طبقه با ارتفاع ۲۱ متر هست که سال ۱۷۷۶ ساخته شده. این خانه اپرا ویژگی های جالبی مثل درهای تله ای برای ورود نمایشی بازیگرها داشته.
• دروازه دونگ هوا (Donghuamen): این دروازه که در شرق قرار داره، برخلاف بقیه دروازه های اصلی که ۹ ردیف میخ دارن، فقط ۸ ردیف میخ داره. دلیلش هم اینه که تابوت امپراتورها و ملکه ها از این دروازه خارج می شد و عدد میخ ها باید زوج می بود.

زندگی روزمره و رازهای پنهان شهر ممنوعه

تصور کنید که توی این شهر بزرگ و مرموز، زندگی روزمره چطور می گذشته؟ از ساعت بیداری امپراتور تا حیوانات ساکن این شهر، همه چیز جذاب و شنیدنیه.

از گربه های سلطنتی تا بیداری امپراتور

شاید براتون عجیب باشه، اما شهر ممنوعه پکن الان خونه تعداد زیادی گربه است! این گربه ها، نسل در نسل توی این قصر زندگی می کنن و بعضی هاشون حتی نوادگان گربه های سلطنتی دوران مینگ و چینگ هستن. این گربه ها نه تنها مهمونان ویژه قصر هستن، بلکه کار موش گیری و حفاظت از مجموعه رو هم به خوبی انجام میدن. اگه از شهر ممنوعه دیدن کنید، حتماً چندتایی از این گربه های باوقار رو می بینید که بی سروصدا توی حیاط ها قدم می زنند.

حالا برسیم به زندگی امپراتورها. امپراتورها در شهر ممنوعه، خیلی زود بیدار می شدن و دیر می خوابیدن. معمولاً ساعت ۴ صبح از خواب بیدار می شدن و بعد از مراسم و کارهای روزانه، حدود ساعت ۸ شب می خوابیدن. برنامه روزانه شون پر از جلسات، مطالعه، امضای اسناد و برگزاری مراسم های مختلف بود.

امنیت و حفاظت از آتش

با توجه به اینکه بیشتر ساختمان های شهر ممنوعه از چوب ساخته شده بودن، حفاظت در برابر آتش سوزی از اهمیت فوق العاده ای برخوردار بود. توی این شهر، سیستم های پیشرفته ای برای مبارزه با آتش وجود داشت. مثلاً بیش از ۹۴ شیر آب زیرزمینی و تیم های آتش نشانی ویژه ای برای حفاظت از قصر فعال بودن. این آتش نشان ها نه تنها باید تجهیزاتشون رو هر روز چک می کردن، بلکه باید تمام نقشه شهر ممنوعه رو هم از حفظ می بودن، چون ماشین های آتش نشانی نمی تونستن به بیشتر کاخ ها دسترسی پیدا کنن و این آتش نشان ها باید شلنگ ها رو دستی حمل می کردن.

گفته می شود سقف های کاشی کاری شده شهر ممنوعه طوری طراحی شده اند که پرندگان نتوانند روی آن ها بنشینند و آجرهای کف تالارهای اصلی، با فرآیندی ۲۹ مرحله ای ساخته شده و از چنان ارزشی برخوردار بودند که به آجرهای طلا معروف شدند.

افسانه ها و روح های سرگردان

یکی از افسانه های جالب درباره شهر ممنوعه، باور مردم برای قرن ها بود که روح های سرگردان شب ها توی این شهر بزرگ قدم می زنن. این باور بیشتر به خاطر ابهت، عظمت و تاریخ خونین این قصر بود که شاهد فراز و نشیب های زیادی از جمله قدرت، خیانت، قتل و سقوط سلسله ها بوده. تصور کنید، توی اون سکوت شب، توی این هزارتوی کاخ ها، چقدر این افسانه ها می تونستن ترسناک و واقعی به نظر بیان!

بازدید از شهر ممنوعه: نکاتی برای یک تجربه بی نظیر

حالا که با رازها و حقایق شهر ممنوعه آشنا شدیم، بیایید ببینیم چطور می تونیم بهترین تجربه رو از بازدید این شاهکار تاریخی داشته باشیم و از تمام دانستنی های شهر ممنوعه نهایت استفاده رو ببریم.

برنامه ریزی برای بازدید: عظمت و جزئیات

شهر ممنوعه واقعاً عظیمه، همونطور که گفتیم ۷۲ هکتار وسعت داره! پس برنامه ریزی برای بازدید از شهر ممنوعه پکن خیلی مهمه. اولین توصیه اینه که کفش راحت بپوشید، چون قراره کلی راه برید و قسمت های مختلف رو کشف کنید. حتی می تونید یه کالسکه یا ویلچر رایگان از دروازه های ورودی (مریدین یا شنوومن) اجاره کنید اگه لازمتون شد.

بهترین زمان برای بازدید از شهر ممنوعه، فصل های بهار (اواخر فروردین تا اوایل خرداد) و پاییز (اواسط شهریور تا اواسط آذر) هست که هوا خنک و دلپذیره. سعی کنید توی روزهای کاری هفته و به خصوص غیر از تعطیلات ملی چین (مثل اول اکتبر) به اونجا برید تا با ازدحام کمتری مواجه بشید. شهر ممنوعه معمولاً دوشنبه ها بسته است، پس حواستون باشه. ساعت کاریش هم از ۸:۳۰ صبح تا ۱۶:۳۰ یا ۱۷:۰۰ بعد از ظهره که باید قبل از ۱۵:۳۰ یا ۱۶:۰۰ بلیط بگیرید و وارد بشید.

برای خرید بلیط، بهترین کار اینه که آنلاین از قبل رزرو کنید، چون سایت رسمی ممکنه فقط به زبان چینی باشه، می تونید از آژانس های معتبر کمک بگیرید. خرید حضوری هم ممکنه شما رو تو صف های طولانی نگه داره یا حتی بلیط تموم بشه. یادتون باشه پاسپورتتون رو برای ورود همراه داشته باشید.

راه های دسترسی به شهر ممنوعه

برای رسیدن به شهر ممنوعه، چند تا گزینه دارید:

• مترو: بهترین و راحت ترین راه، استفاده از مترو هست. می تونید سوار خط ۱ مترو بشید و توی ایستگاه تیان آنمن شرقی (Tiananmen East) یا تیان آنمن غربی (Tiananmen West) پیاده بشید. بعدش باید به سمت میدان تیان آنمن و برج تیان آنمن برید تا به دروازه مریدین (دروازه اصلی ورودی شهر ممنوعه) برسید. خط ۲ مترو و ایستگاه چیان من (Qianmen) هم می تونه شما رو به این منطقه برسونه.
• تاکسی: اگه با تاکسی میرید، یادتون باشه به راننده بگید که می خواید به گوگونگ (Gùgōng) برید، چون مردم محلی شهر ممنوعه رو با این اسم می شناسن. بهتره از راننده بخواید شما رو سر تقاطع خیابان نانچیزی و چانگ آن شرقی پیاده کنه. یه نکته خیلی مهم: کارت ویزیت هتل رو از رسپشن بگیرید تا اگه لازم شد، به راننده تاکسی نشون بدید و راحت برگردید. حواستون به تاکسی های غیرمجاز و دست فروش های خیابونی هم باشه، خصوصاً اونایی که تور دیوار بزرگ رو تبلیغ می کنن، چون ممکنه معتبر نباشن.
• اتوبوس: خطوط اتوبوس زیادی هم هستن که به ایستگاه های نزدیک شهر ممنوعه می رن، اما به خاطر مشکل زبان انگلیسی در چین، ممکنه انتخاب راحتی نباشه.

نکات مهم قبل از ورود و در طول بازدید

برای یه بازدید بی دردسر از شهر ممنوعه، این نکات رو یادتون باشه:

• راهنمای صوتی: توی دروازه های ورودی (وومن و شنوومن) می تونید دستگاه راهنمای صوتی اجاره کنید که از زبان های مختلف پشتیبانی می کنه (غیر از فارسی). این دستگاه ها واقعاً کمک می کنن تا تاریخ و جزئیات رو بهتر متوجه بشید.
• وای فای رایگان: کل مجموعه شهر ممنوعه وای فای رایگان داره، پس می تونید ازش استفاده کنید.
• امنیت لوازم: می تونید کیفتون رو رایگان توی امانات دروازه ورودی بسپارید. اگه همراه تون ببرید، بعد از بازرسی با دستگاه ایکس ری، اجازه حملش رو پیدا می کنید.
• خوراکی و آب: آوردن آب معدنی مجازه و حتی می تونید از دکه های داخل مجموعه خوراکی و نوشیدنی بخرید. توی یه کافه و چایخانه هم بعد از سه تالار اصلی می تونید استراحت کنید.
• سرویس بهداشتی: سرویس بهداشتی توی میدان تیان آنمن و همچنین توی خود شهر ممنوعه (مثل منطقه شش قصر شرقی و غربی) وجود داره. پیشنهاد میشه حتماً دستمال کاغذی و ضدعفونی کننده همراه داشته باشید.
• پاوربانک: از بردن پاوربانک غافل نشید، چون کلی عکس و فیلم قراره بگیرید و نیاز به شارژ گوشی پیدا می کنید.

دیدن شهر ممنوعه از زاویه ای دیگر: پارک جینگشان

بعد از اینکه بازدیدتون از شهر ممنوعه تموم شد و از دروازه شمالی خارج شدید، حتماً به پارک جینگشان (Jingshan Park) سر بزنید. این پارک درست کنار دروازه شمالی شهر ممنوعه قرار داره. یه تپه توش هست به اسم تپه زغال که اگه ازش بالا برید، یه منظره فوق العاده و پانورامیک از کل شهر ممنوعه رو زیر پاتون می بینید. باور کنید، دیدن عظمت این قصر از بالا، تجربه ایه که هیچوقت فراموش نمی کنید و تکمیل کننده بازدیدتون از شهر ممنوعه ست.

برای بهترین تجربه بازدید از شهر ممنوعه، کفش راحت بپوشید، در فصل بهار یا پاییز و در روزهای کاری هفته به آنجا بروید و حتماً از پارک جینگشان برای تماشای نمای پانورامیک این شاهکار معماری بازدید کنید.

نتیجه گیری: شهر ممنوعه، دانشنامه ای زنده از چین

شهر ممنوعه پکن چیزی فراتر از یک بنای تاریخی ساده است؛ این مکان یک دانشنامه زنده از تاریخ، فرهنگ، هنر و معماری غنی و پیچیده چین باستانه. هر گوشه از این مجموعه عظیم، داستانی از قدرت امپراتورها، زندگی درباریان، رازهای پنهان و نمادهای عمیق فرهنگی رو در دل خودش جا داده. از معماری بی نظیر و استفاده از رنگ ها و اعداد تا افسانه های گربه های سلطنتی و بیداری امپراتورها، همه و همه دست به دست هم دادن تا شهر ممنوعه، جایی باشه که هر گردشگر کنجکاوی رو میخکوب خودش می کنه.

اگه فرصت سفر به پکن رو پیدا کردید، بازدید از شهر ممنوعه رو از دست ندید. حتی اگه نتونستید از نزدیک ببینیدش، امیدواریم این مقاله تونسته باشه شما رو به دنیای پر رمز و راز این قصر باشکوه ببره و با نکات جالب درباره شهر ممنوعه در پکن آشنا کنه. این مکان نه تنها یک جاذبه گردشگری، بلکه یک میراث بی قیمت از تمدنی کهن است که داستان های زیادی برای گفتن داره.