۱از سفرهای اطرافیان خود برای نوشتن الهام بگیرید

دنبال ایده های تازه برای نوشتن می گردید و حس می کنید تهِ کشوهای ذهن تان هم خالی شده؟ لازم نیست دنبال گنج پنهان بگردید، بهترین منبع الهام همین دوروبر خودمان است: سفرهای دوستان و خانواده! بله، درست شنیدید؛ با این روش می توانید بدون اینکه خودتان چمدان ببندید، کلی داستان ناب و بکر برای محتوای سفر پیدا کنید.

تاحالا شده فکر کنید «ای وای، دیگه چی بنویسم؟» خصوصاً اگه بلاگر سفر هستید یا تو حوزه گردشگری فعالیت می کنید، این حس خشکیدن قلم خیلی آشناست. هی باید دنبال مقصد جدید باشید، هی باید سفر کنید، هزینه ها و وقت هم که محدودن. خب، اینجا یه راهکار جادویی هست که شاید کمتر بهش فکر کرده باشید: گنجینه ای به اسم «تجربیات سفر اطرافیان»! دوست و آشنا هر کدوم یه عالمه داستان ناتمام از سفرهاشون دارن که می تونن سوژه محتوای شما بشن.

فکرشو بکنید، با این روش نه نیاز به پول زیاد دارید، نه وقت آنچنانی. فقط کافیه خوب گوش بدید و با چشمان تیزبین یک نویسنده به همه چیز نگاه کنید. جزئیات واقعی، دیدگاه های تازه و داستان هایی که هیچ وقت تو هیچ راهنمای سفری پیدا نمی کنید، همه و همه تو دل همین تجربه ها خوابیدن. این مقاله قراره یه نقشه راه کامل بهتون بده تا بتونید با ۹ گام طلایی، از این منبع بی نظیر استفاده کنید و محتوای سفر بی نظیری خلق کنید. پس قلم هاتون رو آماده کنید که قراره بریم یه سفر تو دل داستان های بقیه!

چرا باید از تجربیات دیگران برای نوشتن الهام بگیریم؟

شاید بپرسید خب چرا باید سراغ قصه های سفر بقیه بریم وقتی خودم می تونم سفر کنم و بنویسم؟ حق با شماست، سفر شخصی خودش کلی سوژه داره، اما تجربیات اطرافیان یه سری مزایای خاص دارن که هیچ جای دیگه پیدا نمی کنید. اول از همه، تنوع دیدگاه ها بی نهایته! هر آدمی دنیا رو از یه دریچه می بینه، پس هر سفر یه زاویه دید جدید بهتون میده. مثل این می مونه که هزار تا دوربین مختلف رو به یه نقطه بگیرید و هر کدوم یه عکس متفاوت بندازن. اینطوری، می تونید از یه مقصد واحد، کلی محتوای متنوع و بکر تولید کنید.

دوم، جزئیات دست اول! حرفی از ویکیپدیا و کتاب های راهنما نیست. حرف از طعم واقعی غذاها، بوی کوچه پس کوچه ها، صدای مردمی که دارن چونه می زنن و لمس فرهنگیه. اینا همون چیزایین که یه محتوای معمولی رو به یه محتوای فراموش نشدنی تبدیل می کنن. وقتی از یه دوست می شنوی که چطور تو یه بازار شلوغ گم شده و یه آدم محلی نجاتش داده، این یه داستانه نه صرفاً یه اطلاعات.

سوم، روایت های انسانی و احساسی. مردم با قصه ها ارتباط برقرار می کنن، نه با لیست حقایق. وقتی از چالش ها، خوشحالی ها، غافلگیری ها و لحظات آها! یک نفر می نویسی، مخاطب باهات همذات پنداری می کنه. اینا همون لحظاتین که محتوای شما رو گرم و صمیمی می کنن و باعث میشن مخاطب حس کنه خودش هم اونجا بوده.

چهارم، پر کردن خلاء محتوایی. شاید تو دلت بخواد درباره یه مقصد خاص بنویسی که تا حالا نرفتی، یا یه جنبه کمتر شناخته شده از یه شهر رو پوشش بدی. اینجا تجربیات بقیه به دادت میرسه. مثلاً دوستت رفته یه جای دورافتاده که هیچ بلاگری تو ایران ازش ننوشته. تو با داستان های اون می تونی اولین نفر باشی و یه محتوای خاص تولید کنی.

پنجم، افزایش اعتبار محتوا. وقتی برای یه موضوع، چند تا دیدگاه مختلف رو کنار هم میذاری، محتوات خیلی معتبرتر میشه. انگار که فقط تجربه یک نفر نیست، بلکه یک جمع بندی از تجربیات مختلفه.

۹ گام طلایی برای الهام گیری و خلق محتوا از سفرهای اطرافیان

۱. هنر مصاحبه گری هدفمند: چگونه یک «پرسشگر سفر» حرفه ای شویم؟

فکر نکنید مصاحبه یعنی فقط چند تا سؤال بپرسید و جواب بگیرید. نه! اینجا هدف مون اینه که مثل یه کارآگاه، جزئیات ریز و درشت و احساسات پنهان رو از دل حرف ها بیرون بکشیم. دوست یا فامیل تون ممکنه خودش ندونه چه گنجینه ای از اطلاعات تو مغزش داره، کار شما اینه که کمکش کنید اون ها رو پیدا کنه.

• برنامه ریزی قبل از گفتگو: قبل از اینکه بشینید پای صحبت، یه لیست از سؤالات باز (open-ended questions) تو ذهن تون داشته باشید. مثلاً نپرسید «سفر خوبی بود؟» بپرسید «چی شد که این مقصد رو انتخاب کردی؟» یا «بهترین خاطره ات از این سفر چی بود؟» «کدوم بخش سفر تو رو غافلگیر کرد؟» «چه چیزی از مردم اونجا یادت مونده؟» این سؤالات طرف رو به حرف میارن.
• توجه به جزئیات حسی: ازش بپرسید چه بوهایی حس کرد؟ چه صداهایی شنید؟ طعم غذاها چطور بود؟ چه رنگ هایی بیشتر تو ذهنشه؟ بافت لباس ها، زمین، دیوارها چطور بود؟ این جزئیات حسی محتوای شما رو خیلی زنده و واقعی می کنن.
• لحظات «آها!»: ازش بخواید درباره لحظاتی بگه که دیدگاهش نسبت به چیزی عوض شد، یا یه چیز جدید یاد گرفت. اون لحظاتی که حس کرد «آها! پس قضیه این بوده!» این ها معمولاً نقاط عطف داستانی هستن.
• چالش ها و راه حل ها: سفر همیشه گل و بلبل نیست. بپرسید چه مشکلاتی پیش اومد؟ چطور حلشون کرد؟ گم شدن، بیماری، تأخیر پرواز، مشکلات ارتباطی، این ها همه سوخت داستانن. چطور باهاشون کنار اومد؟ این نکات برای خواننده هم کاربردی و آموزنده ان.
• استفاده از ضبط صوت (با اجازه): اگه اجازه گرفتید، صدای گفتگو رو ضبط کنید. اینجوری هم خیالتون راحته که جزئیات رو از دست نمی دید، هم می تونید تمام حواس تون رو بدید به گفتگو و شنیدن فعال.

یادتون باشه، هنر مصاحبه گری فقط پرسیدن نیست، هنر خوب گوش دادنه. بگذارید طرف مقابل حرف بزنه و فقط با سؤالات هوشمندانه، مسیر رو براش باز کنید.

مثلاً فرض کنید دوستتون به هند سفر کرده و شما می خواید درباره فرهنگ غذایی اونجا بنویسید. به جای اینکه فقط بپرسید «غذاها خوب بود؟»، سؤالات عمیق تری بپرسید: «اولین باری که یه غذای خیابونی رو امتحان کردی چه حسی داشتی؟»، «چه ادویه هایی رو بیشتر از همه دوست داشتی و چرا؟»، «اگه مجبور باشی فقط یه غذا رو انتخاب کنی که باز هم بخوریش، کدوم رو انتخاب می کنی و چرا؟»، «چه آداب خاصی سر میز غذا دیدی؟». اینجوری می تونید یه داستان کامل و جذاب حول غذاهای هندی بنویسید.

۲. رمزگشایی از تصاویر و ویدئوها: دیدن با «چشم نویسنده»

امروزه تقریباً همه تو سفر عکس و فیلم می گیرن. این عکس ها فقط برای یادگاری نیستن؛ اونا گنجینه ای از داستان های ناگفته ان. کار شما اینه که فراتر از زیبایی بصری، داستان های پنهان تو هر فریم رو پیدا کنید.

• «عکس ها را به حرف بیاورید»: از صاحب عکس بخواهید داستانی پشت هر عکس بگه. «اینجا کجا بود؟»، «اون لحظه چه اتفاقی افتاد؟»، «چرا این عکس رو گرفتی؟» حتی یه عکس ساده از یه درخت می تونه به داستانی از یه ملاقات غیرمنتظره زیر اون درخت تبدیل بشه.
• توجه به جزئیات غیرمنتظره: یه چهره تو پس زمینه، یه شیء عجیب تو گوشه تصویر، یه منظره غیرمعمول. این جزئیات کوچیک می تونن جرقه های بزرگی برای ایده پردازی باشن. مثلاً یه پرنده عجیب تو عکس می تونه به داستانی درباره حیات وحش اون منطقه ختم بشه.
• استفاده از تصاویر به عنوان «قلاب بصری»: هر عکس می تونه یه شروع عالی برای یه پاراگراف داستانی باشه. به جای اینکه فقط عکس رو بذارید، یه روایت جذاب از پشت صحنه اون عکس بنویسید.
• خلق گالری های داستانی: به جای اینکه فقط یه عالمه عکس پشت سر هم بذارید، هر عکس رو به بخشی از یه روایت بلند تبدیل کنید. یه گالری که هر عکسش یه فصل از یه سفرنامه باشه.

تصور کنید دوستتون یه عالمه عکس از سفرش به کویر لوت آورده. به جای اینکه فقط از زیبایی کلوت ها بنویسید، ازش بپرسید «این عکس طلوع آفتاب رو چطوری گرفتی؟ اون لحظه چه حسی داشتی؟ سردت بود؟ چه صداهایی شنیدی؟». اینجوری می تونید یه مقاله هیجان انگیز از تجربه شب مانی و طلوع در کویر بنویسید که هر کسی تجربه نکرده.

۳. کشف داستان در سوغاتی ها و یادگاری ها: وقتی اشیاء روایتگر می شوند

هر سوغاتی که از سفر برمی گرده، یه قصه تو دلش داره. از یه مگنت یخچال گرفته تا یه فرش دستباف، هر کدوم می تونن منبعی برای الهام گرفتن از سفر و نوشتن محتوای سفر با ارزش باشن.

• چرا این سوغاتی خاص؟ ازش بپرسید چرا دقیقاً این سوغاتی رو انتخاب کرده؟ چه چیزی توش بوده که جذبش کرده؟ یه عروسک چوبی ساده می تونه به داستانی از هنرمندی که اون رو ساخته تبدیل بشه.
• داستان خرید: فرآیند خرید خودش می تونه پر از ماجرا باشه. چانه زنی ها، برخورد با فروشندگان، پیدا کردن مغازه، همه این ها می تونن تبدیل به یه روایت جذاب بشن. مثلاً داستانی از خرید یه سوغاتی خاص از یه بازار شلوغ و پرهیاهو.
• معنای فرهنگی: اگه سوغاتی یه معنای فرهنگی خاص داره، درباره اش تحقیق کنید و تو محتواتون بیارید. مثلاً یه ظرف سفالی خاص می تونه شما رو به تاریخچه سفالگری اون منطقه وصل کنه.
• پیوند عاطفی: چه ارتباط عاطفی بین اون سوغاتی و خاطرات سفر هست؟ این سوغاتی چه حسی بهش میده وقتی بهش نگاه می کنه؟ این پیوند عاطفی می تونه قلب داستان شما باشه.

فرض کنید دوستتون از سفرش به مراکش یه قوری چای زیبا آورده. ازش بپرسید چطور این قوری رو پیدا کرده؟ آیا با فروشنده چونه زده؟ چه آداب و رسومی برای چای نوشیدن در مراکش وجود داره؟ اینجوری می تونید یه مقاله درباره «آداب چای نوشیدن در مراکش: از بازار تا قوری شما» بنویسید که هم اطلاعات فرهنگی داره، هم یه داستان شخصی.

۴. بررسی چالش ها و موقعیت های غیرمنتظره: سوخت درام برای محتوا

سفر همیشه همون چیزی نیست که تو کاتالوگ ها می بینیم. گاهی وقت ها مشکلات پیش میاد، آدم گم میشه، مریض میشه، یا اتفاقات خنده دار و عجیب می افته. این چالش ها و موقعیت های غیرمنتظره، بهترین سوخت برای تولید محتوای جذاب و واقعی هستن. غلبه بر بلوک نویسندگی سفر اینجا خیلی آسون میشه.

• «فاجعه های کوچک، داستان های بزرگ»: گم شدن تو یه شهر غریبه، از دست دادن پرواز، مریض شدن، مشکلات ارتباطی به خاطر زبان، این ها همه می تونن تبدیل به داستان های هیجان انگیز یا حتی خنده دار بشن. از دوستتون بخواید دقیقاً اون لحظه رو تعریف کنه.
• درس های آموخته شده: از این چالش ها چی یاد گرفت؟ چه نکاتی برای خوانندگان داره که به دردشون بخوره تا خودشون تو این موقعیت ها گیر نکنن؟ این بخش می تونه یه عالمه نکته کاربردی برای محتوای شما داشته باشه.
• لحظات خنده دار یا عجیب: گاهی وقت ها تو سفر اتفاقاتی می افته که باورنکردنین. از این تجربه های غیرمعمول که به طنز یا تعجب منجر شدن، غافل نشید. این ها محتوای شما رو خیلی شیرین و دوست داشتنی می کنن.

تصور کنید دوستتون تعریف می کنه که تو سفر به تایلند، کیف پولش رو گم کرده. این یه موقعیت عالی برای نوشتن یه مقاله با عنوان «۱۰ درس مهم که از سفر پرماجرای دوستم به تایلند آموختم» یا یه داستان کوتاه طنز درباره «گم شدن در بانکوک و پیدا کردن کمک از یک راهنمای عجیب» هست. نوشتن از تجربیات دیگران وقتی پر از چالش و هیجانه، خودش به خودی خود محتوای محشریه.

۵. فیلتر کردن و تمرکز بر «نیچ» خاص: عمیق شدن به جای وسعت

وقتی کلی اطلاعات از سفر اطرافیان جمع کردید، ممکنه سردرگم بشید. چطور این همه اطلاعات رو به یه محتوای منسجم تبدیل کنید؟ اینجا باید روی یک «نیچ» یا جنبه خاص تمرکز کنید و به جای اینکه سطحی به همه چیز بپردازید، روی یک بخش عمیق بشید. این ایده پردازی برای محتوای سفر باعث میشه تخصص شما تو یه زمینه خاص پررنگ تر بشه.

• فود توریسم (Food Tourism): اگه دوستتون عاشق غذا بوده، می تونید تمام محتوا رو روی تجربیات غذایی اون مقصد متمرکز کنید: رستوران ها، غذاهای خیابونی، آداب غذا خوردن، حتی دستور پخت یه غذای محلی که از اونجا یاد گرفته.
• سفر ماجراجویانه: اگه دوستتون رفته کوهنوردی، غواصی یا پیاده روی تو طبیعت، می تونید روی روایت این ماجراجویی ها تمرکز کنید. تجهیزات لازم، چالش ها، زیبایی های مسیر، همه این ها رو میشه به تفصیل نوشت.
• فرهنگ و هنر: اگه دوستتون از موزه ها، گالری ها، موسیقی محلی یا مراسم سنتی خاصی دیدن کرده، روی این جنبه ها متمرکز بشید و درباره تاریخ و فرهنگ اونجا بنویسید.
• جنبه های اقتصادی: چقدر هزینه سفرش شده؟ چطور تو سفر صرفه جویی کرده؟ بهترین زمان سفر از دید اون چی بوده؟ این ها می تونن برای کسانی که به دنبال سفر اقتصادی هستن، کلی اطلاعات مفید داشته باشن.

مثلاً اگه دوستتون که گیاه خواره، به یه شهر خاص سفر کرده، می تونید یه راهنمای جامع «سفر گیاه خواری به [شهر خاص]: تجربه های یک گیاه خوار در دل فرهنگ محلی» بنویسید. این کار باعث میشه محتوای شما کاملاً هدفمند و برای یه گروه خاص از مخاطبان جذاب باشه.

۶. استفاده از فرمت های محتوایی متنوع

محتوا فقط مقاله نیست. برای اینکه مخاطب رو بیشتر جذب کنید، می تونید از فرمت های مختلفی برای ارائه اطلاعاتی که از سفرهای اطرافیان جمع آوری کردید، استفاده کنید.

• داستان های کوتاه یا فلش فیکشن: یه لحظه خاص یا یه خاطره بامزه رو از سفر اطرافیان انتخاب کنید و به صورت یه داستان کوتاه بنویسید.
• مقایسه ها: مثلاً «سفر من در مقابل سفر دوستم به [مقصد مشترک]» و تفاوت ها و شباهت ها رو بررسی کنید. این نوع محتوا کنجکاوی برانگیزه.
• لیست ها: مثل «۷ نکته عجیب درباره [مقصد] که فقط یک مسافر محلی می داند» یا «۵ غذای خیابانی که باید در [شهر] امتحان کنید». لیست ها همیشه پرطرفدارن.
• پرسش و پاسخ: محتوا رو به فرمت مصاحبه با شخص مسافر بنویسید، عیناً با سؤال و جواب. این حس واقعی تری به مخاطب میده.
• اینفوگرافیک یا نقشه داستانی: اگه اطلاعات بصری زیادی دارید (مثلاً مسیر سفر، نقاط دیدنی، هزینه ها)، اون ها رو به اینفوگرافیک تبدیل کنید. یه نقشه داستانی که مسیر سفر رو نشون بده و هر نقطه یه داستان کوتاه داشته باشه.
• شعر یا دکلمه: اگه حس کردید محتوا قابلیت هنری داره، حتی می تونید یه شعر یا دکلمه کوتاه بنویسید که حس سفر رو منتقل کنه.

مثلاً دوستتون رفته شمال و از جاده های مه گرفته و بارونی عکس گرفته. می تونید یه «فوتوکالری داستانی» بسازید و زیر هر عکس، یه پاراگراف کوتاه از حس و حال اون لحظه یا مکالمه ای که تو اون موقعیت داشته بنویسید. این بلاگ نویسی سفر بدون سفر شخصی، کلی خلاقیت بهتون میده.

۷. شنیدن فعالانه در جمع ها: ایده پردازی گروهی

وقتی تو جمع های دوستانه یا خانوادگی هستید، حواستون رو جمع کنید. خیلی وقت ها ایده های ناب تو همین گپ وگفت های خودمونی پیدا می شن. اینجا جمع آوری اطلاعات سفر از دوستان بدون اینکه حس مصاحبه رسمی بده اتفاق میفته.

• شروع یک گفتگو: بحث درباره سفر اخیر یکی از دوستان رو شروع کنید. «فلانی، از سفرت به [مقصد] چه خبر؟ چی بیشتر از همه حالتو خوب کرد؟»
• یادداشت برداری پنهانی (یا با اجازه): وقتی بقیه دارن سؤال می پرسن یا نظر می دن، سؤالات و کنجکاوی های بقیه رو هم یادداشت کنید. این ها ممکنه همون چیزایی باشن که برای بقیه خواننده ها هم مهمه و می تونن بهتون ایده بدن. البته اگه صلاح دیدید، با اجازه بقیه یادداشت برداری کنید.
• توجه به اشتیاق افراد: ببینید کدوم بخش از سفر بیشتر برای شنوندگان جذاب بود؟ روی همون بخش تمرکز کنید. مثلاً اگه همه از غذای خاصی که دوستتون تو سفر خورده تعریف می کنن، خب پس موضوعتون رو به اون سمت ببرید.

وقتی تو یه دورهمی هستید و یکی از دوستاتون شروع می کنه به تعریف کردن از سفرش به کویر مرنجاب، همه از شگفتی های ستاره ها تو شب کویر حرف می زنن. اینجا شما می تونید یه ایده پیدا کنید و بعداً با اون دوستتون مصاحبه کنید و یه مقاله کامل درباره «تجربه شب های پرستاره کویر مرنجاب» بنویسید. این شنیدن فعالانه، یه منبع الهام نویسندگی خلاقانه بی نظیره.

۸. ترکیب با تحقیقات مکمل: اعتبار و عمق بخشیدن به روایت

درسته که تجربیات شخصی خیلی جذابن، اما برای اینکه محتوای شما اعتبار و عمق بیشتری پیدا کنه، باید اون ها رو با تحقیقات مکمل ترکیب کنید. نوشتن از تجربیات دیگران وقتی مکمل اطلاعات دقیق باشه، ارزش بیشتری پیدا می کنه.

• حقایق و آمار: به روایت های شخصی، اطلاعات تاریخی، جغرافیایی یا آماری مرتبط اضافه کنید. مثلاً اگه دوستتون از یه بنای تاریخی دیدن کرده، کمی درباره تاریخچه و اهمیتش بنویسید.
• منابع رسمی: نام مکان ها، آداب و رسوم یا نکات عملی رو با جستجو در منابع معتبر (مثل وب سایت های گردشگری رسمی، کتاب ها، یا مقالات علمی) تأیید کنید.
• دیدگاه های مختلف: تجربه اطرافیان رو با اطلاعاتی که از سایر منابع در مورد اون مقصد پیدا می کنید، مقایسه کنید. آیا تجربه دوستتون با آنچه عموماً گفته میشه، همخوانی داره یا تفاوت؟
• نکات کاربردی: اطلاعاتی مثل حمل و نقل، ویزا، محل اقامت، یا حتی بهترین زمان سفر رو که ممکنه تو روایت شخصی ذکر نشده باشه، به محتواتون اضافه کنید تا برای خواننده کاربردی تر باشه.

برای مثال، اگه دوستتون از یه چشمه آب گرم تو شمال تعریف کرده، شما می تونید علاوه بر روایت اون، اطلاعاتی هم درباره خواص درمانی اون آب گرم، نحوه دسترسی و امکانات اطرافش به مقاله اضافه کنید. اینجوری هم داستان شخصی دارید، هم یه راهنمای کامل و معتبر برای خواننده.

۹. رعایت اخلاق و حریم خصوصی: اساس اعتماد و پایداری

مهم ترین نکته در الهام گرفتن از سفر دیگران، رعایت اخلاق و حریم خصوصی اون هاست. اگه این اصل رو رعایت نکنید، نه تنها اعتمادشون رو از دست می دید، بلکه ممکنه به مشکل بر بخورید.

• همیشه اجازه بگیرید: قبل از اینکه بخواید داستان یا جزئیات سفر کسی رو بنویسید و منتشر کنید، حتماً ازش اجازه بگیرید. این یه قانون نانوشته و اساسی تو هر نوع محتوانگاریه.
• حفظ ناشناس بودن: اگه فرد تمایل نداره که اسمش یا جزئیات شناسایی کننده اش (مثل اسم دقیق محل کار، آدرس خونه و…) تو محتوا بیاد، حتماً اسامی یا جزئیات رو تغییر بدید یا محو کنید.
• صداقت در روایت: تجربه ها رو صادقانه و بدون بزرگنمایی یا تحریف بیان کنید. اغراق یا دروغ پردازی، اعتبار شما رو از بین می بره.
• اعتبارسازی: اگه فرد مایل بود، بهش اعتبار بدید و اسمش رو ذکر کنید. اگه از عکس هاش استفاده می کنید، حتماً با ذکر منبع باشه. این کار باعث میشه رابطه تون با اون فرد قوی تر بشه و برای همکاری های بعدی هم تمایل داشته باشه.

وقتی این اصول رو رعایت کنید، نه تنها محتوای شما از نظر اخلاقی درسته، بلکه باعث میشه اطرافیانتون با خیال راحت تری تجربیاتشون رو با شما به اشتراک بذارن و همین، منبع الهام دائمی براتون میشه.

نتیجه گیری: جهان در دستان قلم شما

دیدید که برای الهام گرفتن از سفر و خلق محتوای سفر بی نظیر، لازم نیست حتماً چمدان ببندید و دور دنیا رو بگردید. گاهی وقت ها بهترین قصه ها و ناب ترین اطلاعات، درست همین دوروبر خودمون، تو دل تجربیات دوست و آشنایان پنهان شده اند.

این ۹ گام طلایی، یه نقشه راه عملی برای غلبه بر بلوک نویسندگی سفر و تبدیل شنیده ها به محتوای جذاب و کاربردیه. از هنر مصاحبه گری هدفمند و رمزگشایی از تصاویر و سوغاتی ها گرفته، تا فیلتر کردن اطلاعات و انتخاب نیچ خاص، هر کدوم می تونن کمک کنن تا قلم تون هیچ وقت خشک نشه.

پس معطل چی هستید؟ همین امروز گوشی رو بردارید، با دوستتون قرار بذارید و از سفر اخیرش حرف بزنید. جهانِ تجربیات دیگران، همین نزدیکی شماست و منتظره تا با قلم جادویی شما، به داستان های خواندنی تبدیل بشه. قلم شما، گذرنامه ی شما به جهانِ تجربیات دیگران است!