از اهدا اسکار به انیمیشن ایرانی نباید به سادگی گذشت

پیام های تبریک نشانه های شور و شعف و احترام ارزشمند به هنرمندان ایرانی است اما نباید به این بسنده کرد بلکه باید در محافل و مجامع آن را مورد تحلیل و ارزیابی قرار داد و برای آینده برنامه ریزی دقیق تر و موفق تر انجام داد. 

واقعیت این است که ابزارها و تکنولوژی های پیشرفت انیمیشن در اختیار جوانان ایرانی قرار ندارد. آنان با چنگ و دندان و کمترین امکانات آثار درخشان را خلق می کنند.

ایران قبلا دو جایزه اسکار بخاطر دو اثر داستانی دریافت کرده بود اما ساختار و شکل تولید انیمیشن بسیار فرق می کند.

اهمیت جایزه اسکار در آن است که بیش از ده هزار نفر از اعضا آکادمی در سراسر جهان که شامل کارگردانان تهیه کنندگان و سایر عوامل فیلم هستند به طور سیستماتیک آثار مختلف را دیده پسندیده و آرا خود را اعلام می کنند و پس از اعلام برنده اسکار هم موقعیت های طلایی برای نمایش و فروش آن اثر در سراسر جهان فراهم می شود.

مواضع صاحب اصلی این اثر یعنی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوان هم نشان از ذوق زدگی نداشت و ایضا سایر مسئولین سینمایی در صورتی که می توانست در جایگاه رئیس جمهور و هیات دولت و یا کمیسیون فرهنگی مجلس هم این موفقیت بزرگ تبریک گفته شود. 

امتیازی که برای خود ایران هم یک اعتبار و سربلندی و افتخار بود و هیچ قدرت رسانه ای همچون اسکار نمی توانست فضای تبلیغاتی مناسبی برای حاکمیت نظام و مردم ایران فراهم آورد مگر آنکه حاشیه دریافت جایزه دغدغه برخی بوده که نگاه بیهوده و عبس است.

***

در سایه سرو ساخته شیرین سوهانی و حسین ملایمی در نود و هفتمین دورهٔ جوایز اسکار در سال ۲۰۲۵ برندهٔ جایزهٔ اسکار بهترین انیمیشن کوتاه شد. این انیمیشن پس از جدایی نادر از سیمین (۱۳۸۹) و فروشنده (۱۳۹۴) سومین اثر تاریخ سینمای ایران است که جایزهٔ اسکار را به دست آورده است.

۵۷۵۷